υπέροχα αρχαιοελληνικά σχέδια για crafting και χειροτεχνία

Για τους φίλους της χειροτεχνίας και του crafting που αναζητούν αρχαιοελληνικά σχέδια για να εμπνευστούν σήμερα η ανάρτησή μας  είναι αφιερωμένη σε αυτούς. Σχέδια  αρχαιοελληνικά λοιπόν, απο παλιά βιβλία, γραμμικά και λουλουδιαστά για κάθε είδους ιδέα που θα σας έρθει!

Costume of the ancients. (2). Hope, Thomas, 1770?-1831.

 

 

Αν εμπνευστείτε απο τα σχέδια αυτά που σας δείχνουμε στείλτε μας τη δουλειά σας να τη δούμε! Καλή επιτυχία!

πηγη

Tessellation related Photo plates from Owen Jones’ 1853 classic book, «The Grammar of Ornament».

Sourced from the University of Wisconsin’s digital archive of decorative arts: http://digital.library.wisc.edu/1711.dl/DLDecArts.GramOrnJones

Αν σας αρέσουν τα αρχαιοελληνικά σχέδια δειτε και αυτά

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΖΩΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΜΟΤΙΒΑ ΑΠΟ ΑΓΓΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΝΩΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 

Advertisement

Φροντίδα μαλλιών και χτενίσματα στην αρχαία Ελλάδα

Τα αρχαιοελληνικά χτενίσματα θεωρούνται διαχρονικά και πάντοτε ενδιαφέροντα… Μα πώς να φρόντιζαν οι αρχαίες Ελληνίδες τα μαλλιά τους;

Η φροντίδα των μαλλιών στην Αρχαία Ελλάδα ήταν μια πραγματική ιεροτελεστία. Τα περίτεχνα αρχαιοελληνικά χτενίσματα διακοσμούν πλήθος αγγείων της εποχής και μέχρι και σήμερα εμπνέουν τους μεγαλύτερους κομμωτές σε όλο τον κόσμο .

Η τριχοβάτρια στην αρχαία Ελλάδα ήταν η σημερινή κομμώτρια η οποία με την μίξη διαφόρων συστατικών έβγαζε το χρώμα που επιθυμούσε. Πιστεύουμε ότι δεν είχαν όλες τις αποχρώσεις των σημερινών σύγχρονων βαφών αλλά με την μίξη φυσικών και ορυκτών αλοιφών έβγαζαν τα χρώματα που επιθυμούσαν. Πολλές φορές οι συνταγές τους ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες επειδή είχαν βάση τον ανθρακικό μόλυβδο (στουπέτσι) και τον θειούχο υδράργυρο (κιννάβαρι). Η πιο γνωστή και αγαπημένη ήταν η βαφή με χέvνα πασπαλισμένη με χρυσό.

Greek terracotta from Tanagra,350 BC

Τα μαλλιά τα έβαφαν μαύρα με διάφορα εκχυλίσματα από λαχανικά ή με λειχήνες σε αποσύνθεση. Από τις πηγές που υπάρχουν μαθαίνουμε ότι για να πετύχουν ειδικές αποχρώσεις χρησιμοποιούσαν τους μπλε καρπούς της μυρτιάς ή τριμμένη κουφοξυλιά ή βρασμένα φύλα φασκομηλιάς ή καρπούς του βάτου.

Ενώ το ξανθό χρώμα ήταν το πιο δημοφιλές στην Αρχαία Ελλάδα, τη συνταγή για το πώς πετύχαιναν το ξάνοιγμα δεν την μάθαμε ακόμα. Μια μαρτυρία του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Μέναδρου (Αθήνα, 342-292 π.Χ.)  αναφέρει ότι το ξάνοιγμα προϋπόθετε έκθεση των μαλλιών στον ήλιο για κάποιες ώρες μετά το λούσιμο και το πέρασμα με μια συγκεκριμένη αλοιφή. Πιθανά η συνταγή αυτή να ήταν η ίδια με αυτή που διασώζεται ως μαρτυρία από τον 1ο αιώνα : «Πάρε στεγνά cauls (?) από την Ανατολή, τριψ’ τα μέχρι να γίνουν σκόνη και ανακάτεψε με ίση ποσότητα κρόκου βρασμένου αβγού και αφού ολοκληρώσεις ανακάτεψε με άγριο μέλι. Άπλωσέ το στο κεφάλι το απόγευμα και τύλιξε το κεφάλι με μαντήλι. Το επόμενο πρωί λούσε τα μαλλιά με ελαιόλαδο και σαπούνισε με καθαρό νερό. Όλα με προσοχή για να μην πάθεις έγκαυμα από τον ήλιο»

Για την τριχόπτωση χρησιμοποιούσαν Αλόη με κρασί και τιθύμαλλο δενδρίτη. Για την πρόληψη της τριχόπτωσης χρησιμοποιούσαν μείγμα από λάβδανο και σμύρνα ενώ για την κάλυψη των λευκών (γκριζάρισμα) κάνανε μασάζ με λίπος αρκούδας ή επάλειψη με αλοιφή από σκουλήκια.Για την ελαστικότητα των μαλλιών έβαζαν λάδι ελιάς ή από μπουμπούκια δάφνης και κέδρου. Τα μαλλιά τους οι γυναίκες τα φρόντιζαν από μόνες τους και τα χτένιζαν πολλές φορές την ημέρα με την βοήθεια δούλων ή φιλενάδων τους.

Τα ψεύτικα μαλλιά ή αν θέλετε τα σημερινά extensions ή περούκες εμφανίστηκαν στην Αρχαία Ελλάδα αλλά δεν ήταν πολύ διαδεδομένα στη χρήση τους.

Karyatides column statues

Kore from the Acropolis Archaic period (600 – 480 BCE)

Acropolis Museum

Φυσικά υπήρχαν και κομμωτήρια, ειδικοί χώροι που πήγαιναν για να κουρέψουν τα μαλλιά τους, να τα βάψουν και να τα χτενίσουν. Αντι για πιστολάκια είχαν τους βοστρυχωτήρες οι οποίοι ήταν εργαλεία τα οποία έβαζαν στην φωτιά, έβγαζαν θερμό αέρα (μη ρωτάτε το πώς!) και πετύχαιναν εκπληκτικά αποτελέσματα. Υπήρχαν επίσης ψαλίδια που είχαν σχήμα αντίστοιχο με τα σημερινά.Οι μπούκλες, οι κυματισμοί και το κατσάρωμα των μαλλιών γινόταν με ένα ειδικό εργαλείο που λεγόταν καλαμιστήρας (χάλκινη ράβδος ή μεταλλική ράβδος).

Περίτεχνες πλεξούδες και κότσοι οι οποίοι στερεώνονταν με καρφίδες (τσιμπιδάκια) ήταν η μόδα της εποχής. Φυσικά η διακόσμηση τους με λουλούδια, υφάσματα, κοσμήματα ήταν μοναδική. Η χτένα ήταν απαραίτητο αξεσουάρ των γυναικών και ήταν κατασκευασμένη από μόλυβδο. Οι ελεύθερες γυναίκες είχαν συνήθως μακριά μαλλιά. Τα κοντά μαλλιά τα έφεραν συνήθως οι δούλες ή δούλοι και οι γυναίκες που πενθούσαν ένα δικό τους πρόσωπο.

Η κόμμωση των Καρυάτιδων του Ερεχθείου

πηγή κειμένου:

Πρoστατευμένο: 12 Ανοιχτά online δωρεάν ακαδημαϊκά μαθήματα ελληνικών πανεπιστημίων για τα μνημεία και την τέχνη της Αρχαίας Ελλάδας

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με κωδικό. Για να το δείτε εισάγετε τον κωδικό σας παρακάτω:

Συνθηματικό:

Πρoστατευμένο: Κατεβάστε Δωρεάν 8 Βιβλία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με κωδικό. Για να το δείτε εισάγετε τον κωδικό σας παρακάτω:

Συνθηματικό:

Η Αρχαία Κόρινθος σε 3D ψηφιακή παρουσίαση!

Mία ιδιαίτερα αξιόλογη ανακατασκευή με ψηφιακά μέσα της αρχαίας πόλης της Κορίνθου όπως ήταν στο δεύτερο αιώνα μ.Χ. την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται σε ένα ολιγόλεπτο video

Είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς τριών ανθρώπων (Danila Loginov, Andrey Zarov και Vyacheslav Derbenev) μελών της δημιουργικής ομάδας History 3D. Οι δημιουργοί συγκέντρωσαν το σχετικό ιστορικό υλικό από διάφορες πηγές στο διαδίκτυο και με τη χρήση εξειδικευμένου λογισμικού κατάφεραν να ‘επαναφέρουν στη ζωή’ την ένδοξη, αρχαία πόλη της Κορίνθου που δεν υπάρχει πια. 

Το καταπληκτικό video περιέχει όλη την πόλη, το κεντρικό τμήμα της Αγοράς, το ναό του Απόλλωνα, το θέατρο και το Ωδείο καθώς επίσης και τον ιππόδρομο, το Γυμνάσιο, το ναό του Ασκληπιού και το αμφιθέατρο. Κοντά στην πόλη με τα τείχη και τους ναούς διακρίνεται φυσικά ο Ακροκόρινθος.

Δείτε το :

πηγη

Ο ΑΣΥΛΗΤΟΣ ΤΑΦΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟ 1500π.Χ.- UNDAMAGED WARRIOR TOMB DATED 1500 BC

Η εκπομπή Μηχανή του Χρόνου κάνει στο σημερινό post ένα ρεπορτάζ πάνω στις ανασκαφές στην Πύλο οι οποίες οδήγησαν στην ανακάλυψη ενός ασύλητου τάφου πολεμιστή που χρονολογείται στα 1500π.Χ. δηλαδή σε εποχή πριν τον Όμηρο. Το βίντεο δείχνει αναλυτικά την ιστορία της ανασκαφής και τα πολύτιμα ευρήματα του τάφου, που μας δίνουν μια εικόνα του πολιτισμού της Μινωικής εποχής. Δείτε το βίντεο ακολούθως!

The tv broadcast «Time Machine»  in the today’s post shows us a report on the excavations at Pylos which led to the discovery of a unlooted warrior tomb  dating back to 1500 BC. many centuries before  Homer’s time. The video shows in detail the history of the excavation and the valuable findings of the tomb, which provide an insight into the culture of the Minoan era. Watch the video below!

Ανακάλυψαν Αρχαία Ελληνικά τσόκαρα στην…/They discovered Ancient Greek clogs in …

Στις ανασκαφές που έγιναν στο Γενίκαπι της Κωνσταντινούπολης από την αρχαιολογική σκαπάνη, βρέθηκαν και τσόκαρα 1.500 ετών. Πάνω στα τσόκαρα έχουν χαράξει μια επιγραφή στα ελληνικά που αναφέρεται στην υγεία.
Ακόμα λέγεται πως ανακάλυψαν και άλλα πράγματα όπως εργαλεία, κοκάλινα κοχλιάρια (κουτάλια), αποτυπώματα ανθρώπων της Νεολιθικής Εποχής και κουπιά 8.000 ετών τα οποία από τα αρχαιότερα που έχουν βρει ποτέ. Επίσης βρέθηκε ακόμα μια χτένα από ξύλο 1.200 ετών και κουκούτσια κερασιών 1.600 ετών από ναυάγιο. Τα ευρήματα αυτά βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

In excavations driven in Genikapi of Constantinople (Istanbul)  were found a pair of clogs 1,500 years old. Over the clogs there is engraved an inscription in Greek referred to health. In the excavations there were also found  tools, horn spoons , people prints from the Neolithic Age and a rowing of 8,000 years, the most ancient ever found. There was also found a wooden comb 1,200 years old and cherry pips from a 1,600 years old wreck. These findings are held now in the Archaeological Museum of Istanbul.

πηγη

If you liked this article please like and share! Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε like και share!

Ὁ βιολιστὴς τῶν Ἀβδήρων…

Στα αρχαία Άβδηρα έπαιζαν βιολί! 

     Η Θράκη είναι μουσικομάνα. Γέννησε πλήθος μουσικών, αλλά και μουσικών οργάνων. Η απαρίθμησή τους και μόνον θα αποτελούσε την ύλη ενός ολόκληρου βιβλίου. Ένα απ’ αυτά τα μουσικά όργανα – που, όμως, λένε πως δεν ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα – είναι και το βιολί – το οποίο τότε δεν το έλεγαν φυσικά έτσι. 

     Απόδειξη περί τούτου είναι η ύπαρξις ενός αρχαίου πήλινου ειδωλίου (περίπου 3ος αι. π.Χ.) που ευρέθη στα Άβδηρα, και εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλλας (αρ. ευρ. Ε 193). Είναι καμωμένο από ροδοκάστανο πηλό, και σε μερικά σημεία του ήταν ζωγραφισμένο με λευκό και κυανό χρώμα. Το εύρημα ευρέθη σε τάφο, μαζί με άλλα τέσσερα ειδώλια Ερωτιδέων. Στο πίσω μέρος του φέρει οπή, κάτι που σημαίνει ότι μάλλον το κρεμούσαν από εκεί, και ο πτερωτός θεός-μουσικός έδειχνε πράγματι πως πετά. Απ’ το (συγκολλημένο) ειδώλιο λείπουν τα πτερά, η κεφαλή, τμήμα του δεξιού χεριού και τμήμα του δεξιού ποδιού, αλλά σώθηκε αυτό που έπρεπε να σωθεί. 

     Εικονίζει έναν Έρωτα, με την μορφή γυμνού παιδιού (σημείο αγνότητος), που φέρει γύρω από την μέση του τυλιγμένο ένα ιμάτιο, που ήταν βαμμένο λευκό, η άκρη του οποίου πέφτει κατά μήκος του αριστερού του ποδιού. Ως εδώ τίποτε το περίεργο. Αλλά ο Έρως αυτός κρατά στο αριστερό του χέρι ένα τρίχορδο μουσικό όργανο, που το στηρίζει στον δεξιό ώμο του, ενώ το προτεταμένο δεξί χέρι (που το μισό λείπει), θα κρατούσε πιθανότατα δοξάρι (ή άλλο είδος «πλήκτρου», όπως το έλεγαν τότε). Τα δάκτυλα του αριστερού χεριού πιέζουν τις χορδές στο τέλος του βραχίονος του μουσικού οργάνου. 

     Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμμιά αμφιβολία πως πρόκειται για ένα σύγχρονου τύπου αρχαίο βιολί, ίσως άρπα με δοξάρι, που παίζει αυτός ο Έρωτας, σπάνια, έως σπανιότατη – ίσως και μοναδική – απεικόνιση σε αρχαίο κομμάτι, αν εξαιρέσει κανείς σχετικό το ανάγλυφο του Εθν. Αρχ. Μουσείου Αθηνών, που εικονίζει τον μουσικό διαγωνισμό Απόλλωνος-Μαρσύα, που όμως έγινε με κιθάρα! Το ανάγλυφο του Εθν. Μουσείου είναι λίγο μεταγενέστερο απ’ αυτό των Αβδήρων (ανάγεται στο 330-320 π.Χ.)!.. 

     Αυτό το μουσικό όργανο, λοιπόν, του Έρωτα των Αβδήρων ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των λαγούτων, αλλά δεν είναι πανδουρίδα, αφού αυτή δεν στηριζόταν στον ώμο, αλλά στην κοιλιακή χώρα, όπως η εξέλιξή της, ο ταμπουράς και το μπουζούκι. Και αν στηριζόταν στον ώμο, είχε άλλη στήριξη απ’ αυτήν του ειδωλίου των Αβδήρων. Κάτι ανάλογο με τον «βιολιστή των Αβδήρων» έχει βρεθεί και στην περιοχή της αρχαίας Κορίνθου. 

     Επειδή το αρχαίο μουσικό όργανο που εικονίζεται στο εύρημα των Αβδήρων είναι τρίχορδο, εξάγουμε το συμπέρασμα πως είναι ένα πρωτόγονο βιολί, αφού το σημερινό βιολί είναι τετράχορδο (σολ, ρε, λα, μι). Επισήμως είναι αποδεκτό ότι το βιολί, ίσως, και να προέρχεται από το αραβικό μουσικό όργανο ρεμπάμπ, που έγινε γνωστό στην Ευρώπη μετά την αραβική εισβολή στην Ισπανία (711 μ.Χ.). Ο πρόγονος του βιολιού, η βιέλλα (> βιόλες, βιολιά), απαντάται σε βυζαντινές περγαμηνές, και παιζόταν από τα τέλη του 10ου-13ο αι. και με δοξάρι. Η σημερινή ονομασία του οργάνου («βιολί») απαντάται για πρώτη φορά στην Γαλλία το 1577. 

     Τώρα, λοιπόν, είναι καιρός να αναθεωρηθούν αυτές οι απόψεις και το εύρημα μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε πως το πρώιμο «βιολί» – παραλλαγή της πανδουρίδος – ήταν γνωστό στην Θράκη, και οι Θρακιώτες μουσικοί το διέδωσαν στο Αιγαίο και την Μ. Ασία – γι’ αυτό και είναι τόσο διαδεδομένο σ’ αυτά τα μέρη – απ΄ όπου έφθασε έως τους άραβες, οι οποίοι με την σειρά τους, ίσως, το διέδωσαν στην Ισπανία. 

 

Πηγή: Ὁ βιολιστὴς τῶν Ἀβδήρων…

Φωτογραφίες: Έτσι ήταν η Θεσσαλονίκη τη Ρωμαϊκή εποχή!

Η φίλη μου η Ελένη που γνωρίζει την αγάπη μου για τον ελληνικό πολιτισμό μου έστειλε ένα link το οποίο είναι φανταστικό και το μοιράζομαι σήμερα μαζί σας. Η ιστοσελίδα voria.gr δημοσίευσε πρόσφατα την τρισδιάσταση ψηφιακή απεικόνιση του Γαλεριανού Συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, μια φανταστική δουλειά που εκπονήθηκε από την ομάδα των αρχιτεκτόνων της ΙΣΤ Εφορείας Αρχαιοτήτων Φ.Αθανασίου, Β.Μάλαμα, Μ.Μίζα και Μ.Σαραντίδου, στο πλαίσιο των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου. Οι εικόνες της ψηφιακής αναπαράστασης και το αντίστοιχο βίντεο υλοποιήθηκαν από τον αρχιτέκτονα Φώτη Τσακμάκη, ενώ όλο το έργο πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Σας αναδημοσιεύουμε εδώ όλο το άρθρο για να θαυμάσετε την πανέμορφη διάταξη της Θεσσαλονίκης του 4ου-6ου μ.Χ αιώνα.

«Το γνωρίζατε ότι η Καμάρα (Αψίδα του Γαλερίου) είχε οκτώ συνολικά πεσσούς, ότι η Ροτόντα ήταν ναός αφιερωμένος στην αρχαία θρησκεία, και ότι τον 4ο-6ο αιώνα μ.Χ. λειτουργούσε Ιππόδρομος που ξεκινούσε από το ύψος της Εγνατίας και έφθανε έως τη θάλασσα;Τα παραπάνω κτίσματα, και πλήθος άλλων όπως το Ανάκτορο, το Οκτάγωνο, η Βασιλική και η Αψιδωτή Αίθουσα αποτελούσαν μέρος του μεγαλειώδους Γαλεριανού Συγκροτήματος, του «παλατιού» του τετράρχη Γαλερίου (260-311 μΧ), ο οποίος είχε ως «έδρα» του τη Θεσσαλονίκη, μεταμορφώνοντάς την σε μια από τις σημαντικότερες αυτοκρατορικές πόλεις της ύστερης ρωμαϊκής εποχής.

Οι φωτογραφίες δημοσιεύονται από το Voria.gr

Γαλεριανό συγκρότημα: Πομπική οδός και κύρια λεωφόρος:

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και μετά από μακρόχρονη επιστημονική μελέτη, η ΙΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων πραγματοποίησε μια ψηφιακή απεικόνιση του μνημείου, η οποία παρουσιάζεται από σήμερα, 1η Νοεμβρίου, στην αίθουσα πολυμέσων της Εφορείας Αρχαιοτήτων, που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Δημ. Γούναρη και Αλ. Σβώλου. Παράλληλα, κυκλοφορεί και ένας οδηγός τσέπης, ο οποίος παρουσιάζει τη συνοικία του ανακτόρου, και δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη  να κατανοήσει τη μορφή των κτηρίων στην εποχή της λειτουργίας τους (4ο-7ο αιώνα μΧ), καθώς και να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα της Νοτιοανατολικής περιοχής της αρχαίας Θεσσαλονίκης.

Εικονική περιήγηση στο Γαλεριανό Συγκρότημα

Το Γαλεριανό Συγκρότημα είναι αποτέλεσμα του φιλόδοξου οικοδομικού προγράμματος του Γαλερίου, και συνδέεται με την τελευταία περίοδο ακμής της αρχαίας πόλης της Θεσσαλονίκης, όταν ο τετράρχης την όρισε ως έδρα του, αναγνωρίζοντας τη δυναμική της και ενισχύοντας τον ρόλο της ως σταυροδρόμι πολιτισμών και κέντρο ανάπτυξης όλης της περιοχής.

Η ανέγερση των ανακτόρων στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε στο τέλος του 3ου μΧ αιώνα, μετά τη νίκη του Γαλερίου επί του βασιλιά των Περσών Ναρσή στην Αρμενία το 298 μΧ.

Το Γαλεριανό Συγκρότημα κτίσθηκε στις παρυφές της πόλης, δίπλα στο ανατολικό τείχος. Προς το Νότο εκτεινόταν σχεδόν μέχρι τη θάλασσα (οδός Μητροπόλεως), ενώ το δυτικό του όριο θεωρείται πως ήταν στην οδό Απελλού.

Το ανάκτορο αποτελούνταν από δύο οικοδομικά σύνολα, συνδετικός κρίκος των οποίων είναι η Αψίδα του Γαλερίου. Στο βόρειο τμήμα του βρίσκεται η Ροτόντα, ενώ νότιά της βρίσκεται η Αψιδωτή Αίθουσα (οικοδομικά κατάλοιπα επί του πεζόδρομου Δ.Γούναρη, τμήμα μεταξύ των οδών Αλ.Σβώλου και Ι.Μιχαήλ) και τα οικοδομήματα του αρχαιολογικού χώρου της πλατείας Ναυαρίνου (Βασιλική, κεντρική κτηριακή ενότητα, διώροφο κτήριο, λουτρά, Οκτάγωνο).

Η Ροτόντα

Η Ροτόντα ήταν κατά την τετραρχική περίοδο ναός αφιερωμένος στην αρχαία θρησκεία, ενώ κατά την παλαιοχριστιανική εποχή (4ος έως αρχές του 6ου αι. μΧ) μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στους Ασώματους ή Αρχάγγελους.

Η Αψίδα του Γαλερίου

Νότια της Ροτόντας υπήρχε θριαμβική Αψίδα (η γνωστή σήμερα Καμάρα), η οποία κτίσθηκε μεταξύ του 298 και του 305 μΧ, σε ανάμνηση της εκστρατείας και της νίκης του Γαλερίου κατά των Περσών.

Το οικοδόμημα στην τελική του μορφή αποτελούνταν από οκτώ πεσσούς, διατεταγμένους ανά τέσσερις σε δύο παράλληλες σειρές. Σήμερα σώζονται μόνο τρεις πεσσοί, οι οποίοι φέρουν ανάγλυφες παραστάσεις που απεικονίζουν τις νικηφόρες εκστρατείες των Ρωμαίων κατά των Περσών το 297, καθώς και συμβολικές εικόνες που προπαγανδίζουν τη στρατιωτική δύναμη του Γαλερίου και την ισχύ της τετραρχίας.

Η Αψιδωτή Αίθουσα

Πρόκεται για πιθανόν το τελευταίο προς βορρά κτήριο του ανακτόρου. Ήταν κτισμένη σε έναν νοητό άξονα με κατεύθυνση βορρά-νότου, ενώ τα ερείπια του κτηρίου είναι ορατά στο ανατολικό τμήμα του αρχαιολογικού χώρου της πλατείας Ναυαρίνου.

Σύμφωνα με νεώτερες απόψεις, η Αψιδωτή Αίθουσα ήταν τρικλίνιο, χρησιμοποιούνταν δηλαδή για τη διοργάνωση συμποσίων και άλλων τελετών που συνδέονταν με την παρουσία του αυτοκράτορα και της ακολουθίας του στον ιππόδρομο.

Η Βασιλική

Η Βασιλική ήταν ένα μεγαλοπρεπές κτήριο, το οποίο λειτουργούσε ως αίθουσα υποδοχής και ακροάσεων. Από το συνολικό οικοδόμημα είναι σήμερα ορατή μόνο η δυτική τοιχοποιία και το μεγαλύτερο τμήμα της αψίδας, ενώ το υπόλοιπο κτίσμα είναι θαμμένο κάτω από τον πεζόδρομο της πλατείας Ναυαρίνου και της οδού Γούναρη.

Το Οκτάγωνο

Το Οκτάγωνο αποτελεί, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ένα από τα κυριότερα οικοδομήματα του συγκροτήματος. Σύμφωνα με την επικρατέστερη ιστορική έρευνα, προοριζόταν για αίθουσα ακροάσεων ή αίθουσα θρόνου των ανακτόρων, ενώ αργότερα λειτούργησε και ως χριστιανικός ναός.

Η καταστροφή του Οκταγώνου τοποθετείται τον 7ο αιώνα μΧ, εποχή που η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από ισχυρούς σεισμούς, που κατέστρεψαν τα περισσότερα κτήριά της. Μετά την καταστροφή του κτίσματος, ο προθάλαμός του μετατράπηκε σε δεξαμενή, η οποία λειτούργησε μέχρι τον 14ο αιώνα.

Ο Ιππόδρομος

Κατά τους χρόνους της Τετραρχίας, ο Ιππόδρομος ήταν ένα από τα πιο σημαντικά δημόσια οικοδομήματα, καθώς, εκτός από τους αγώνες που διεξάγονταν σε αυτόν, αποτελούσε έναν κατ’ εξοχή πολιτικό χώρο, όπου ο λαός επικοινωνούσε με τον αυτοκράτορα και εξέφραζε τη βούλησή του.

Ο Ιππόδρομος κατασκευάστηκε στις αρχές του 4ου αι. μΧ, ενώ, σύμφωνα με τις γραπτές πηγές, συνέχισε να λειτουργεί τουλάχιστον μέχρι τον 6ο αιώνα. Τα ερείπια του Ιπποδρόμου σώζονται αποσπασματικά, ανατολικά της εκκλησίας της Νέας Παναγίας (πλατεία Φαναριωτών), καθώς και στον ακάλυπτο χώρο των οικοδομικών τετραγώνων της πλατείας Ιπποδρομίου και των οδών Γούναρη, Φιλικής Εταιρείας και Αγαπηνού.»

πηγή αναδημοσίευσης κειμένου

The Colossus of Rhodes

The Colossus of Rhodes was a statue of the Greek titan-god of the sun Helios, erected in the city of Rhodes, on the Greek island of the same name, by Chares of Lindos in 280 BC. It is one of the Seven Wonders of the Ancient World.

According to the legend, God Sun saved the Rhodians from the persistent seize of the Macedonian General, Dimitrios Poliorkitis. As an expression of gratitude, they constructed this gigantic statue, which was actually twice as tall as Fidias’ statue of Zeus in Ancient Olympia and was reflecting the sun’s light, bedazzling the visitors as a convincing image of the Olympian God.

Colossus was a brilliant way to promote Rhodes’ prosperity and technology and as many historians point out, Chares –the Lyndian sculptor- achieved something that nobody thought was possible. He turned his God into a “real God”. It was like he created a second Sun that was facing and reflecting the real one!

Oddly enough, we have very limited information about the statue’s accurate figure and face, since the archeological evidence is contradictable. In many ancient Greek coins, the statue appears with sunrays on the head, while in other with no sunrays at all. Additionally some scientists believed that the God was holding in his right hand a torch (like the Statue of Liberty) and others that his right hand was above his eyes and his left hand on his hip.

– See more at: http://www.cycladia.com/blog/culture/colossus-of-rhodes#sthash.loPLAxsq.dpufBefore its destruction in the earthquake of 226 BC, the Colossus of Rhodes stood over 30 metres (98 feet) high,making it one of the tallest statues of the ancient world.

source:wikipedia.org

Le colosse de Rhodes, selon gravure du XIXè siècle 1880

Equally contradicting were the opinions concerning the statue’s lower body. Some said that since the God was appearing naked, it would be impossible to base this massive body on such skinny legs and ankles. This is why it was believed that maybe Sun was wearing some sort of a cloak that was hanging from his shoulder all the way down to his legs. Finally, some say that it would be impossible for the statue’s legs to be spread, as they would have to be about 100 meters away from one another, in order to allow ships to sail underneath.

Sixty years after the statue’s inauguration, around 226 BC, a massive earthquake that took place brought it to its knees. It is believed that about 30 houses were destroyed by the fall! Despite the awful collapse, the bronze statue never stopped being considered as one of the greatest Wonders of the World. The body was lying on the ground for about 100 years when Antipatros of Sidona, a writer of Greek-Phoenician descent, included it in his list. Plinius the Elder stated that: “Even lying on the ground, it’s still a wonder. Very few people can actually hold the God’s thumb, since his fingers are bigger than most statues”.

The Colossus of Rhodes was not only a work of unparalleled art and aesthetics. It was built as a token of gratitude to God Sun, who was the island’s patron, and symbolized the freedom and independence of the Rhodians. Even though it was destroyed 60 years after its construction, its reputation crossed the borders of Greece and remained in history as one of the 7 Wonders of the Ancient World.

source: www.cycladia.com

Μη διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο παρακάτω… Πείτε μας αν σας άρεσε η ανάρτηση, ρωτήστε ο,τι θέλετε και ας κάνουμε μια συζήτηση γύρω από το θέμα…

Don’t hesitate to leave a comment under the post… Tell us if you liked it, ask questions and let’s discuss on the topic!