Βορειοευβοιώτικα παραμύθια και ιστορίες…

Το οτι το παραμυθι είναι ένα στοιχείο της άϋλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ευρέως γνωστό. Γνωστά ωστόσο δεν είναι τα τοπικά ευβοιώτικα παραμύθια, και αυτό είναι ένα στοιχείο που μας ώθησε να οργανώσουμε μια εκδήλωση που θα μας έφερνε σε επαφή με την φαντασία και την αύρα των παππούδων μας, είτε είχαμε την τύχη να ακούσουμε απο το στόμα τους παραμύθια – όπως η γράφουσα-, είτε όχι.

Η πρώτη μας εκδήλωση λοιπόν ως νέο συμβούλιο του τοπικού τμήματος Ιστιαίας της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών αφορούσε τα παραμύθια, ουσιαστικά χειμωνιάτικες ιστορίες που είτε έχουν καταγραφεί στο παρελθόν απο τους λαογράφους της περιοχής μας, είτε παραμύθια που καταγράψαμε πρόσφατα ειδικά για τις ανάγκες της εκδήλωσης. ιδιαίτερα αυτή η τελευταία διαδικασία, το ομολογώ μου διέγειρε περισσότερο την προσοχή απέναντι σε αυτό το είδος αφήγησης που εξάπτει τη φαντασία, τόσο που εξακολουθώ να αναζητώ παραμύθια απο τους γνωστούς παππούδες και μη, παρόλο που η εκδήλωση ολοκληρώθηκε. Γιατί το παραμύθι είναι ελκυστικό, είναι μαγευτικό και σε καθηλώνει, είτε είσαι μικρός είτε μεγάλος. Δε συμφωνείτε;

Το συμβούλιο του ΤΤ Ιστιαίας της ΕΕΣ με τους αφηγητές της εκδήλωσης

«Τα παραμύθια σκοπό έχουν να παροχετεύσουν των προσοχή των ακροατών και να τους τραβήξουν µακριά απ’ ό,τι επίµονα τους απασχολεί ή τους βασανίζει, είτε αυτό ανάγεται στη σφαίρα των φυσικών ερεθισµών είτε στην περιοχή του ψυχικού του κόσµου.» μας γράφουν οι κ. Π. Αντωνοπούλου και Μ.Πολυδώρου και συνεχίζουν «Παραµύθιον» στην αρχαιότητα σήµαινε λόγος παρηγορητικός, ενώ αργότερα, µέσα στη γενικότερη έννοια  της «παραµυθίας» εντάχθηκαν όλες εκείνες οι φανταστικές διηγήσεις που σκοπό είχαν να παρασύρουν την ψυχή του ανθρώπου σ’ έναν κόσµο φανταστικό, µε σκοπό την ψυχαγωγία. Έτσι αναπτύχθηκε σιγά – σιγά ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος, καθαρά λαϊκό, που αφού τροφοδοτήθηκε από τη λαϊκή φαντασία κι οδηγήθηκε σε µια τεχνική πληρότητα, κατάφερε να επιζήσει, περνώντας από γενιά σε γενιά, κυρίως µε τη στοµατική παράδοση, και να φτάσει ως τις µέρες µας, δίχως να χάσει σχεδόν τίποτε από την οµορφιά και τη γοητεία του.»

Το παραµύθι, έτσι όπως δηµιουργείται από τον ίδιο το λαό, εκφράζει τους πόθους, τις λαχτάρες και τα όνειρά του και παράλληλα τη βαθύτερη ψυχική ιδιοτυπία του. Είναι τρόπος κοινωνίας ανάμεσα στα άτομα και εκφράζει τις κοινωνικές δοµές της εποχής κατά την οποία δηµιουργήθηκε. Για το λόγο αυτό αξίζει να διασωθεί και να αναπαραχθεί, απο στόμα σε στόμα κι απο καρδιά σε καρδιά.

Σήμερα λοιπόν μοιράζομαι μαζί σας τα βορειοευβοιώτικα παραμύθια και τις χειμωνιάτικες ιστορίες που αφηγήθηκαν μικροί και μεγαλοι στην εκδήλωση «Χειμωνιάτικες Ιστορίες του Τόπου μας» που εγινε στους Ωρεούς Ευβοίας το περασμένο Σάββατο. Ελπίζω να τα ευχαριστηθείτε όπως εμείς!

O Λιμνιώτης ερευνητής και λογοτέχνης Δημήτρης Αποστόλου αφηγείται στην ντοπιολαλιά μας και σχολιάζει με τον δικό του υπέροχο τρόπο μια χειμωνιάτικη ιστορία που καταγράφηκε απο τον Τάσο Παπαποστόλου

Η Νεφέλη Ιγγλέση αφηγείται το παραμύθι «Η Μάρω και οι 12 μήνες» απο τον Άγιο Αιδηψου

Η φιλόλογος Μαρία Τρίγκα αφηγείται σχετικά με τα έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στη Βόρεια Εύβοια

Η Αλεξάνδρα Τσελιαγκού αφηγείται την αστεία ιστορία «Στα βαθιά παπά» που έλαβε χώρα στους Ωρεούς και καταγράφηκε απο τον  λαογράφο Τάσο Παπαποστόλου

Ο φωτογράφος – ερευνητής Γιάννης Φαφούτης αφηγείται ένα δικό του διήγημα με χειμωνιάτικο θέμα

Η Μαρία Χριστίνα Βίλη αφηγείται ένα παραμύθι με τίτλο «Βόηθα με να σε βοηθώ» που κατέγραψα στο χωριό της Αβγαριάς.

Και τέλος η Αλεξάνδρα Αφεντουλίδου αφηγείται το παραμύθι «Ο καρυδένιος» που κατέγραψα μεν στην Κοκκινομηλιά αλλά ήταν γνωστό όπως έμαθα στην πορεία και στη Λιχάδα.

Επειδή όπως καταλάβατε η καταγραφή συνεχίζεται, αν θυμάστε κάποιο παραμύθι που σας έλεγαν οι παππούδες σας μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για να μου το διηγηθείτε… Είναι πολύ όμορφο να διασώσουμε αυτές τις ιστορίες που αποτελούν στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας και του πολιτισμού μας και να τις μεταδώσουμε στη νέα γενιά, στα παιδιά και στα εγγόνια μας! Και σας χρειάζομαι συμμάχους σε αυτή την προσπάθεια!

 

Advertisement

Μια συνέντευξη για το λαϊκό πολιτισμό της Βόρειας Εύβοιας στη Ράνια Παπαδοπούλου

Με αφορμή την παρουσίασης του βιβλίου μου Γλώσσα με άρωμα. Βόρειας Εύβοιας  στο Λιμάνι των Ωρεών και του «τηλε-παιχνιδιού» που παίξαμε με τους ντόπιους γνώστες της «γλώσσας» μας και σας μιλήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, η φίλη, δημοσιογράφος Rania Papadopoulou δημοσίευσε στο alfavita.gr ένα εξαιρετικό άρθρο-συνέντευξη όπου μιλάμε για τα δύο βιβλία μου και για τον άγνωστο λαϊκό πολιτισμό της Βόρειας Εύβοιας.

Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε για να μάθετε περισσότερα για τη Βόρεια Εύβοια

«Ποια η θέση της λαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς εν έτει 2018 και τι ωθεί ένα νέο ερευνητή να ασχοληθεί με το θέμα της παραδοσιακής φορεσιάς αλλά και του γλωσσικού ιδιώματος της περιοχής που μεγάλωσε και δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα; Η ερευνήτρια-συγγραφέας Ασημίνα Ντέλιου, έχοντας στο ενεργητικό της την κυκλοφορία δύο βιβλίων, που ασχολούνται με το θέμα της παραδοσιακής ελληνικής φορεσιάς και του γλωσσικού ιδιώματος στη Βόρεια Εύβοια, μπορεί κάλλιστα να αποδείξει σε οποιοδήποτε άνθρωπο ανεξαρτήτου ηλικίας, ότι η ιστορία της παράδοσης παραμένει ακόμα ζωντανή….

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ 

 

Παίζουμε «Τα ξέρ’ς τα βορειοευβοιώτικα;» Παρουσίαση βιβλίου στους Ωρεούς Ευβοίας

Μια υπέροχη βραδιά μας επιφύλασσε ο καιρός, ιδανική για να παίξουμε με τις λέξεις! Με φόντο το Δίαυλο των Ωρεών και την υποστήριξη του Πολιτιστικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Ωρεών, τη Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018 διοργανώσαμε μια ιδιαίτερη εκδήλωση που περιλάμβανε συμμετοχή του κοινού μέσω ενός «τηλε-παιχνιδιού» που θα έλεγχε τις γνώσεις τους πάνω στην ντοπιολαλιά της Βόρειας Εύβοιας!

Οι συμμετέχοντες, γονείς και μικρά παιδιά, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και κάθε ομάδα μας όρισε το όνομά της. Σε κάθε ομάδα υπήρχε ένα buzzer (ένα τάμπλετ με ειδική εφαρμογή) που έδινε προτεραιότητα στο πιο γρήγορο πάτημα. Η ομάδα που πατούσε πιο γρήγορα το «κομβίο» είχε τη δυνατότητα να δώσει μια απάντηση σε ερώτηση που αφορούσε την ντοπιολαλιά της Βόρειας Εύβοιας και στην οποία δίνονταν τέσσερις  επιλογές απάντησης.  Αν η απάντηση ήταν σωστή, η ομάδα κέρδιζε ένα πόντο, αλλιώς ο βαθμός πήγαινε στην αντίπαλη ομάδα. Υπήρχαν επίσης δύο ευκαιρίες να βοηθηθεί η κάθε ομάδα απο το κοινό.

Η ανταπόκριση των ομάδων ήταν πολύ δυνατή και οι παίκτες συνεργάζονταν μεταξύ τους για να δώσουν την απάντηση. Συνήθως η απάντηση εκφωνούταν απο τα παιδιά, τα οποία πρωτοστατούσαν και στο πάτημα του κουμπιού προτεραιότητας. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή του κοινού η οποία βοήθησε σε αρκετές περιπτώσεις τις δύο ομάδες, ιδίως στις πιο δύσκολες λέξεις και εκφράσεις.

η ομάδα ΑΦΗΣ

Απο την εμπειρία της εκδήλωσης βγήκαν ορισμένα συμπεράσματα που μας εξέπληξαν ευχάριστα.

Το πρώτο ήταν οτι κινητοποιήθηκαν εξίσου οι μεγάλοι και τα παιδιά. Ο χαρακτήρας του παιχνιδιού ήταν πολύ δελεαστικός για τους μικρούς, με αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν και οι μαμάδες και μπαμπάδες να συμμετέχουν μαζί τους, για να συνεισφέρουν τη γνώση τους.

Η ομάδα «Κουρνιαχτός» που τελικά κέρδισε με δύο πόντους διαφορά

Το δεύτερο ήταν οτι συμμετείχε και το κοινό, το οποίο συνήθως είναι ανενεργό και απλά παρακολουθεί. Το κοινό εξέφερε γνώμες, ενθάρρυνε τις ομάδες, επιβράβευε λεκτικά τη σωστή απάντηση και δημιουργούσε ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Το τρίτο και ακόμη πιο ευχάριστο είναι ότι οι λέξεις που έμαθαν οι μικρότεροι έγιναν, από ότι μάθαμε, αντικείμενο συζήτησης στην οικογένεια. Οι μικροί ρώτησαν τους παππούδες τους αν ξέρουν αυτές τις λέξεις τι σημαίνουν και κινητοποιήθηκε το ενδιαφέρον για την ντοπιολαλιά που οδήγησε τελικά και στην ανάγνωση του βιβλίου «Γλώσσα με άρωμα… Βόρεια Εύβοια»

Τελευταίο και εξίσου σημαντικό για εμένα ήταν το γεγονός ότι περάσαμε ένα ευχάριστο βράδυ, με γέλιο και καλή διάθεση, τόσο οι συμμετέχοντες, όσο και οι διοργανωτές. Και μολονότι οι ερωτήσεις ήταν πολλές, όλοι μάθαμε πράγματα για την ντοπιολαλιά μας, για την συνέχειά της και την προέλευση των λέξεων, και τις ξαναθυμίσαμε στους ανθρώπους, έτσι ώστε αυτές να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο χώρο και το χρόνο.

Η κυρία Γαριφαλλιά Παπασταμούλου που προλόγισε την εκδήλωση και παρουσίασε το βιβλίο «Γλώσσα με άρωμα… Βόρεια Εύβοια»

Τελικά κέρδισε σε μια μάχη στήθος με στήθος η ομάδα «Κουρνιαχτός» και σε όλους τους συμμετέχοντες προσφέρθηκαν ως δώρα τοπικά προϊόντα της Βόρειας Εύβοιας, χορηγία επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τόπο μας.

Για την μαγευτική βραδιά που περάσαμε οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Γρηγόρη Μαυρομιχάλη που μας έβαλε φωτιά με την ιδέα του παιχνιδιού και τον Εκπολιτιστικό Εξωραϊστικό Σύλλογο Ωρεών που μας έδωσε την ευκαιρία να την υλοποιήσουμε.  Επίσης ευχαριστούμε θερμά την κυρία Γαριφαλλιά Παπασταμούλου που προλόγισε την εκδήλωση και παρουσίασε το βιβλίο, τους χορηγούς επικοινωνίας της εκδήλωσης, το Ράδιο Ιστιαία και την Ράνια Παπαδοπούλου με την εκπομπή Ανευ Ορίων και τον Χρήστο Μπεκιάρη που πρόβαλλε την εκδήλωση μέσα από το Diavlosnews και στον οποίο οφείλουμε το φωτογραφικό υλικό και τα βίντεο της βραδιάς.

Φωτογραφικό υλικό μπορείτε να δείτε εδώ μέσα απο το Diavlosnews

Σας ευχαριστούμε όλους πολύ που μας στηρίζετε και μας δίνετε κουράγιο να συνεχίζουμε.

 

Έθιμα της Πρωτομαγιάς στη Βόρεια Εύβοια

Στη Βόρεια Εύβοια συναντούμε έθιμα που σχετίζονται με την Πρωτομαγιά. Γενικά η πρώτη μέρα του μήνα Μάη θεωρείται μια διαβατήρια και μαγική μέρα μιας και η ονομασία του (Μάης) σχετίζεται παρετυμολογικά με τη λέξη «μάγια» . Έτσι η πρώτη Μαϊου θεωρείται μια μέρα σημαδιακή όπου η λαϊκή αγροτική κοινωνία με κάποιους τρόπους, προσπαθούσε να εξορκίσει το κακό και να φέρει γονιμότητα και ευκαρπία στη γη και υγεία στους ανθρώπους.

Το πιο γνωστό έθιμο της Πρωτομαγιάς στη Βόρεια Εύβοια είναι η «Πιπεριά»

Δανειζόμαστε το κείμενο και τις φωτογραφιες απο τον ιστοχώρο  της Στέλλας Μαραγγέλη

«Η παράκληση για βροχή και οι ευχές για καλή σοδειά, από νεαρά παιδιά στολισμένα με πρασινάδες και άνθη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άλλοτε αποκλειστικά αγροτικό βίο. Σήμερα αναβιώνει το έθιμο, καταλήγοντας σε πανηγύρι με κλαρίνα και βιολιά για όλο τον κόσμο. Τέτοια γιορτή γίνεται κάθε χρόνο στη Νέα Σινασό, στον Άι Γιώργη, στο Ασμήνι, στο Αρτεμίσιο, στην Καστανιώτισσα, στον Άγιο και άλλα χωριά του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού, αλλά και σε πολλά χωριά του δήμου Μαντουδίου – Αγίας Άννης όπως Κερασιά, και Ροβιές, στη Βόρεια Εύβοια. Για τους επισκέπτες είναι μια γοητευτική εμπειρία, για τους ντόπιους, μια ξεχωριστή, ενωτική γιορτή. (Ενημερωτικά αύριο 1η Μαιου 2018, θα γίνει Πιπεριά στις 8.00πμ στα Καμάρια)

Την Πρωτομαγιά, λοιπόν, πρωί-πρωί, αρχίζουν να ετοιμάζουν την «Πιπεριά». Σημειώστε ότι  πρέπει να είμαστε εκεί κατά τις 8 για να προλάβουμε το στόλισμα. Εκεί, στην πλατεία των χωριών συνήθως, αρχίζει το στόλισμα της «Πιπεριάς»· με κλαδιά και φτέρες από τα κοντινά δάση, με τριαντάφυλλα, πασχαλιές και κρίνους από τις αυλές των σπιτιών.

Το έθιμο «Πιπεριά» στη Συνασσό

Η «Πιπεριά» ένα αγόρι, είναι καλυμμένο ολόκληρο με πρασινάδα (μόνο τα μάτια αφήνουν έξω για να βλέπουν ) και στο στήθος φοράει κουδούνα. Ξοπίσω τους, ένας άλλος συγχωριανός, που βαστάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του, ο «γεωργός» αλλά και μια ολόκληρη ομάδα από κοριτσόπουλα με ολάνθιστα κεφάλια και χαμόγελα αρχίζουν το σεργιάνι στο χωριό.

Και το τραγούδι: «Πιπεριά, πιπεριά, πιπεριά γλυκιά ροδιά, γρήγορα στον Αη Λια, κι ο Αη Λιας στον ουρανό, για να ρίξη ο Θιός νερό, για τα στάρια για κθάρια, για τ’ φτωχού τα παρασπόρια. Κάθε στάχυ και πινάκι, και χειρόβολο δεμάτι. (Α)βλάκια, ‘βλάκια το νερό, γούρνες, γούρνες το κρασί, γεωργός με το τσαπί».

Η πομπή περνάει από όλα τα σπίτια του χωριού, σταματώντας σε κάθε ένα ξεχωριστά, όπου, μόλις λένε το τραγούδι, ο νοικοκύρης του σπιτιού τούς ραντίζει με νερό. Ο «γεωργός» τότε με το τσαπί βαράει δύο τσαπιές στο χώμα έξω από το σπίτι. Ο νοικοκύρης ύστερα τους φιλεύει χρήματα, αυγά και γλυκά και φεύγουν. Τα χρήματα πάνε στο σύλλογο που φροντίζει για την αναβίωση του εθίμου και διοργανώνει το γλέντι που ακολουθεί στην πλατεία. Όταν τελειώσει η γύρα σε κάθε σπίτι της Ν. Σινασού, οι νεότεροι της χαρούμενης, ανθοστόλιστης παρέας κατεβαίνουν στον κεντρικό δρόμο που ενώνει την Αιδηψό με την Ιστιαία και το Πευκί και σταματάνε κάθε αυτοκίνητο, πούλμαν, μοτοσικλέτα, για να τους προσφέρουν λουλούδια ,να ενημερώσουν για το πανηγύρι τους και να πάρουν χρήματα από όποιον… φιλοτιμηθεί. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται ότι παλαιότερα τα φιλέματα ήταν αλεύρι αυγά και γάλα. Με τα υλικά αυτά γίνονταν μια μεγάλη πίτα όπου όλοι οι κάτοικοι μοιράζονταν στο τέλος στην γιορτή της πλατείας.»

Στο Αρτεμίσιο το δρώμενο είναι παρόμοιο αλλά το τραγουδάκι είναι λίγο πιο διαφορετικό

««Πιπεριά γλυκιά ροδιά | γλήγορα στον Αη-Λια | κι Αη-Λιάς στον ουρανό |

για να βρέξει θιος νερό | για τα στάρια, για τα κθάρια |για τ” φτωχού τα παρασπόρια

κάθε στάχυ και πινάκι | και χειρόβολο δεμάτι

Γούρνες γούρνες το κρασί | αυλάκια αυλάκια το νερό | κι ο γιωργός με το τσαπί, να στουμών” καλά τη γη»

Το ίδιο έθιμο γίνεται και στις Ροβιές με τη διαφορά οτι  ο «πιπεριάς» (Πίπερος) φοράει κι αδιάβροχο, γιατί τον καταβρέχουν με τις μάνικες. Εκτός από φτέρες, τον σκεπάζουν με στάρια, κριθάρια και κλωνάρια από φοινικιές. Του φοράνε πολλά κουδούνια και το σχοινί που τα δένουν είναι αρκετά μακρύ, για να τον τραβάνε όσοι τον ακολουθούν.

Το τραγούδι που τραγουδούν είναι:

«Πιπεριά πιπεριά | πιπεριά στον Αη-Λια | και ο Αη-Λιάς στον Ουρανό | για να ρίξ” ο θιός νερό

για τα στάρια, για κθάρια | του θεού τα παραγάδια | κι ο Ψαρός (σημ. ο Δήμαρχος που ακολουθούσε τον Πίπερο) με το τσαπί | να χαλάει την αυλή» «

Το μαγιάτικο στεφάνι

Το Μαγιάτικο στεφάνι είναι ένα πανελλήνιο έθιμο που υπάρχει και στη Βόρεια Ευβοια.  Οι άνθρωποι βγαίνουν στην εξοχή, και γυρίζοντας, φέρνουν ένα στεφάνι που έχουν φτιάξει απο αγριολούλουδα και κλαδιά δέντρων το οποίο κρεμούν στα κάγκελα του σπιτιού ή έξω από την πόρτα. Πολλές φορές το στεφάνι είναι ένα απλό μπουκέτο από τα λουλούδια της αυλής. Το στεφάνι/μπουκέτο θα μείνει εκεί μέχρι την παραμονή της εορτής του Αη Γιάννη του Ριγανά, (24 Ιουνίου) οπότε, ξερό πια, θα το κάψουν, είτε στις φωτιές του Αη Γιάννη είτε στην αυλή του σπιτιού. Το στεφάνι της Πρωτομαγιάς είναι κατάλοιπο αρχαιοελληνικού εθίμου που σκοπό έχει να μεταδώσει την γονιμική και αειθαλή,  ζωοφόρα δύναμη της φύσης στους κατοίκους του σπιτιού.

Το έθιμο της Καμήλας.

Άλλο ένα έθιμο που τελείται σε κάποια χωριά της Βόρειας Εύβοιας κυρίως στην Κερασιά, τον Κρυονερίτη, Κοκκινομηλιά  και τους Παπάδες  είναι το έθιμο της Καμήλας. Αν και το έθιμο είναι της Πρωτομαγιάς αναβιώνεται συνήθως το καλοκαίρι από τους τοπικούς συλλόγους. Έχουμε ξαναγράψει για το έθιμο αυτο και μπορείτε να δείτε το άρθρο εδώ

Γητέματα και προλήψεις:

Η Πρωτομαγιά όπως είπαμε είναι μια μαγική μέρα. Έτσι είναι η καταλληλότερη για γητέματα. Αυτό σημαίνει οτι πολύ νωρίς το πρωί ο άνθρωπος ξυπνά και πριν ξημερώσει ο ήλιος λέει κάποιο ξόρκι ή κάνει μια συγκεκριμένη αλληλουχία κινήσεων για να εμποδίσει κάτι άσχημο ή επικίνδυνο για τη ζωή του.

Σύμφωνα με τον Δ. Σέττα, στην Αγιάννα γήτευαν εκείνη τη μέρα τα φίδια. Ανήμερα την Πρωτομαγιά, κοιτούσαν προς την ανατολή προτού βγει ο ήλιος και  έλεγαν το ξόρκι

«Σήμερα Προυτομαγιά,

πάν τα φίδια στη φωλιά,

τρώγονται τσακώνονται,

μπροστά μ’ δε φανερώνονται»

Επίσης έτρωγαν μια σκελίδα σκόρδο  πριν την ανατολή του ηλίου και έλεγαν οτι «Κουμπώνουν το γάϊδαρο» . Αυτό σήμαινε οτι έπρεπε να προλάβουν να φάνε το σκόρδο προτού ακούσουν γάιδαρο να γκαρίζει, για να μην έχουν κάποιο ατύχημα. Η ίδια πρόληψη υπήρχε και στο Πήλιο 

Τέλος είχαν την πρόληψη να ζώνονται με αγριμπελιά για να μην τους πονά όλο το χρόνο η μέση.

 

 

 

Η αγιαννιώτικη φορεσιά, φιγούρα στο Θέατρο Σκιών για πρώτη φορά!

Το Θέατρο Σκιών ήταν και είναι ένα αγαπημένο θέαμα για μικρούς και μεγάλους που εξακολουθεί να εξελίσσεται ακόμη και σήμερα, πέρα απο την κλασσική θεματολογία του και να δημιουργεί και να περιλαμβάνει στις νεότερες εκδοχές παλαιών έργων και νέους χαρακτήρες.

Με αυτή τη λογική, με σεβασμό στην παράδοση και στην όσο το δυνατόν ακρίβεια των στοιχείων,  συνεργαστήκαμε με τον ζωγράφο Θανάση Τζοϊτη, που ανάμεσα στα άλλα ασχολείται και με τη δημιουργία φιγούρων του Θεάτρου Σκιών, στην ιδέα να δημιουργήσουμε μια φιγούρα με την αγιαννιώτικη νυφική φορεσιά, συνεπή ως προς τα λαογραφικά δεδομένα.

Προκειμένου να μπορέσουμε να μάθουμε κι εμείς όμως πώς γίνεται μια φιγούρα του θεάτρου σκιών, του ζήτησα να φωτογραφίσει τα στάδια της δημιουργίας στο εργαστήριό του, έτσι ώστε να κρυφοκοιτάξουμε κι εμείς λίγο τη διαδικασία… Ο Θανάσης Τζοϊτης, πρόθυμος όπως πάντα να μας δείξει, μας έστειλε εικόνες και επεξηγηματικές λεζάντες για το greekcultureellinikospolitismos…

Θέλετε να δούμε πώς δημιουργήθηκε λοιπόν αυτή η Αγιαννιώτισσα σε φιγούρα;

Η φιγούρα αυτή έγινε, όπως μας είπε ο καλλιτέχνης, «με τις υποδειξεις-καθοδηγηση και συνδρομη (στο αρχικο σταδιο) του καραγκιοζοπαικτη και φίλου Σωκράτη Κοτσορέ.

Χρησιμοποιηθηκε δερμα μοσχαριου, παχους 2,5 χλστ περιπου, στο οποιο ειχε προηγηθει επεξεργασια με ασβεστη και τριψιμο με γυαλι...»

Το δερμα κατεργαζεται με ασβεστη, καρφωνεται σε ξυλινο τελαρο να ισιωσει και -μετα- ξυνεται με κομματι γυαλι να λειανει

«Ξεκινάμε με το να σχεδιασουμε περιμετρικα (χοντρικα) το καθε κομματι (απο τα 2) της (συγκεκριμενης) φιγουρας πανω στο δερμα με μολυβι. Κόβουμε (χοντρικα) περιμετρικα τα κομματια που θα χρησιμοποιηθουν, βρεχουμε με σφουγγαρι (επαλειψη με νερο) τα κομματια του δερματος και απο τις 2 μεριές και μετά βαζουμε τα βρεγμενα κομματια του δερματος αναμεσα σε χοντρα ξυλα και τα βιδωνουμε με σφικτηρες. Τα αφηνουμε ετσι για 1 εβδομαδα…«

Τοποθετουμε τα δέρματα αναμεσα σε ξυλα και τα σφιγγουμε με σφικτηρες για μια εβδομαδα, ωστε να ισιωσουν

«Βγαζουμε τα κομματια και αποτυπωνουμε με μολυβι το σχεδιο (με καθε λεπτομερεια) πανω στο δερμα. Για να το πετυχουμε, τοποθετουμε το δερμα πανω στο σχεδιο που φωτιζεται απο την πισω πλευρα ή το ακουμπαμε σε τζαμι παραθυρου ωστε να εκμεταλευτουμε το ηλιακο φως. Κοβουμε το σχεδιο περιμετρικα με ακριβεια. Μετά,

με σινικη, μαυρη μελανη περναμε το σχεδιο και απο τις 2 πλευρες με καθε λεπτομερεια. 

Χρωματιζουμε με χρωματα σινικης (και απο τις 2 πλευρες) και περναμε ολες τις γραμμες του σχεδιου με μαυρη μελανη (κι απο τις δυο πλευρες με ακριβεια)»

Αποτυπωνουμε στο δερμα τη φιγουρα με λεπτομερεια (εννοειται οτι την εχουμε σε καποιο ριζιχαρτο) και περναμε ολες τις γραμμες του σχεδιου με μαυρη μελανη (κι απο τις δυο πλευρες με ακριβεια)

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 «Μολις τελειωσουμε, βαζουμε παλι τα (ζωγραφισμενα) δερματα στα ξυλα με τους σφικτηρες για 1 ακομη εβδομαδα. Κανουμε την τρυπα συνδεσης των (δυο) κομματιων και τα ενωνουμε με κοπιτσα (τρουκ). Η φιγουρα ειναι πλεον ΕΤΟΙΜΗ να παιξει στον μπερντε η να διακοσμησει τον τοιχο μας!«

Στην ερώτησή μας γιατί φτιάχνονται σε μοσχαρίσιο δέρμα οι φιγούρες αντί σε κάποιο πλαστικό ο Θανάσης Τζοϊτης μας είπε…

«Το δέμα έχει κάποια ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

α) η φυσικη πατινα και η διαφανεια του δερματος της προσδιδουν «αλλη διασταση» πισω απο τον φωτισμενο μπερντε 

και

β) η συλλεκτικη αξια του υλικου κατασκευης (δερμα) είναι αυξημένη.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και ορισμένα μειονεκτήματα… λόγου χάρη σκεβρώνει ευκολα, γι’ αυτο χρειαζεται – οταν δεν χρησιμοποιείται- να είναι «πλακωμενη» με βαρος πχ. με βιβλια.

Ο Σωκρατης Κοτσορές μου ειπε οτι υπαρχουν οι ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΕΣ φιγουρες (με αρκετη λεπτομερεια στο σχεδιο – καποιες φορες σε σημειο υπερβολης) και οι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ (με πιο αδρα χαρακτηριστικα σε σχεση με τις πρωτες, που δεν τηρουν τοσο τις αναλογίες του ανθρωπινου σωματος, ειναι πιο «καρικατουριστικες» θα λεγαμε και τονιζουν κυριως τα βασικα χαραχτηριστικα του χαρακτηρα τους στο προσωπο η το ντυσιμο.

Στην Αγιαννιώτισσα εγω, προσπαθησα να ισορροπησω μεταξυ των 2 «κατηγοριων» , θελοντας να αποδωσω οσο το δυνατον περισσοτερες λεπτομερειες της φορεσιας, χωρις ωστοσο να «καταστρατηγησω» τους βασικους κανονες που διεπουν την κατασκευη- εμφανιση των φιγουρων του θεατρου σκιων.

Η συγκεκριμενη φορεσια – απ ο,τι ξέρω- αποτυπωνεται για πρωτη φορα στο θέατρο σκιων (θα ακολουθησουν κι απο αλλες περιοχες του ελληνισμου- εννοειται!)«

Ο Σωκράτης Κοτσορές βγάζει στο μπερντέ την «Ασημίνα» στην παράσταση «Το μαγεμένο δέντρο» στο Λαογραφικό Μουσείο Αγίας Άννας του Δ. Σέττα

Για την ιστορία θα πρέπει να πούμε οτι η συγκεκριμενη φιγουρα ύψους 70 εκ, με το όνομα «Ασημίνα» (τιμής ένεκεν της γράφουσας…)  επαιξε για πρωτη φορα στο μπερντέ, στην Αγία Άννα στο Λαογραφικο Μουσειο Δ. Σέττα απο τον καραγκιοζοπαικτη Σωκρατη Κοτσορέ  στις 30-9-2017.  Η παράσταση στην οποία συμμετείχε ήταν το εργο «Το μαγεμενο δεντρο» . Εκεί εκανε ενα συντομο περασμα ως αρραβωνιαστικια του Σιορ Διονυσιου (που τον αναζητουσε, καθοσον ειχε μεταμορφωθει και τον ειχε χασει…)

Η συνεργασία μου με τον Θανάση Τζοϊτη ήταν απο τις καλύτερες που θα μπορούσα να έχω. Με διάθεση για προσφορά στον πολιτισμό, μαζί με τον Σωκράτη Κοτσορέ, προχωρούν την παράδοση του Θεάτρου Σκιών και του δίνουν μια άλλη διάσταση πέρα απο τη συνηθισμένη, προσαρμοσμένη στα τοπικά χαρακτηριστικά των περιοχών που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Τους εύχομαι απο καρδιάς να συνεχίσουν με το ίδιο αμείωτο μεράκι, και για ο,τι χρειαστούν εδώ είμαστε… 🙂

Ο «ταύρος των Ωρεών» ένα σημαντικό γλυπτό της Βόρειας Εύβοιας

Ένα σημαντικό γλυπτό που κοσμεί την Βόρεια Εύβοια είναι και ο γνωστός «Ταύρος των Ωρεών» , που αποτελεί και σήμα κατατεθέν των Ωρεών.

Ο Ταύρος απο το πλάι πηγη

Ο Ταύρος των Ωρεών βρέθηκε την 25η Αυγούστου του 1965, στη θάλασσα, σε βάθος 2,5 μ, κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης του λιμανιού. Ο βορειοευβοέας ερευνητής Αλ. Καλέμης γράφει: «Μέχρι τότε η προεξέχουσα της άμμου πλάτη του Ταύρου, φαινόταν σαν ένας λείος λευκός βράχος, ιδανικός για το χτύπημα χταποδιών. Προφανώς, κατά τη λεηλασία της Ωρεού από τον Άτταλο (199π.Χ.), αφού αποσπάστηκαν τα χρυσά κέρατα και τα μπροστινά πόδια του Ταύρου, το υπόλοιπο ογκώδες μαρμάρινο γλυπτό δεν κατέστη δυνατόν να φορτωθεί σε πλοίο και εγκαταλείφτηκε στην ακτή.»

Η τοποθέτηση του στο βάθρο ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1966. Ο κ. Α. Σταμούλος, συντηρητής αρχαιοτήτων της ΙΑ ΕΠΚΑ μιλάει αναλυτικά για την εύρεση και την συντήρησή του στην Ημερίδα «Ο αρχαίος κόσμος της Β. Εύβοιας και η επιρροή του στον 21ο αιώνα»

Πρόκειται για ένα ολόγλυφο ανάθημα φυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης. Είναι κατασκευασμένος από λευκό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο. Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων. Οι διαστάσεις του γλυπτού είναι 3,20 μ μήκος, σωζόμενο ύψος 1,30 μ και πλάτος 0,75 μ. Οι διαστάσεις του βάθρου είναι 3,20μ μήκος, 1,30 μ ύψος και 1,15 μ πλάτος.

Ο Ταύρος των Ωρεών : πηγή

Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη. Το γλυπτό σώζεται σχεδόν ακέραιο, με εξαίρεση τα ένθετα κέρατα (που ήταν κατασκευασμένα από άλλο υλικό, πιθανότατα από μάρμαρο άλλου χρώματος , αν και άλλοι λένε απο χρυσό), τμήμα της ουράς και τα πόδια, τα οποία έχουν σπάσει από τον μηρό και κάτω, προφανώς γιατί δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα, κατά την πτώση του στη θάλασσα. Τα μέλη αυτά δεν έχουν βρεθεί.

Δείτε τα ιστορικά στοιχεία για το άγαλμα από τον καθηγητή Goette Hans Rupprecht  του Πανεπιστημίου Gessen της Γερμανίας απο την Ημερίδα «Ο αρχαίος κόσμος της Β. Εύβοιας και η επιρροή του στον 21ο αιώνα»

Η κατασκευή του χρονολογείται στα τέλη 4ου- αρχές 3ου π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς. Ενδεχομένως, κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης  ενώ άλλοι μελετητές το συνδέουν με την ύπαρξη κάποιου ιερού στην περιοχή, θεωρώντας το αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή με σαφές εικονογραφικό πολιτικό νόημα, που αναφέρεται στην ανασύσταση του Κοινού των Ευβοέων από το Μακεδόνα ηγεμόνα.  Να σημειώσουμε οτι η χρονική περίοδος κατασκευής του Ταύρου ήταν περίοδος ευμάρειας, μιας και για την Βόρεια Εύβοια, η περίοδος της ηγεμονίας του Δημητρίου του Πολιορκητή ήταν η περίοδος της μεγαλύτερη ακμής της. Τότε ανασυστάθηκε το «Κοινόν των Ευβοέων» , όπου οι ευβοϊκές πόλεις αποφάσισαν να ενωθούν έχοντας  κοινούς νόμους, πολίτευμα, ακόμη και νομίσματα. Την ίδια περίοδο οι Ευβοείς έστελναν αντιπροσώπους , Ιερομνήμονες, και στη Δελφική Αμφικτυονία.

Το μοτίβο του ταύρου σχετίζεται επίσης με τη Διονυσιακή λατρεία και δεδομένου οτι στη Βόρεια Εύβοια λατρευόταν ο Διόνυσος   (πολυστάφυλος Ιστιαία) ενδεχομένως το άγαλμα να σχετίζεται και με τη λατρεία του θεού.

πηγές:

https://www.palmosev.gr/60860/

http://taxidievia.blogspot.gr/2017/04/45-3.html

http://taxidievia.blogspot.gr/2017/04/46.html

https://www.facebook.com/SyllogosOreon/

 

 

 

Η παρουσίαση του βιβλίου «Ελληνικές Παραδοσιακές Φορεσιές Β. Εύβοια» στο Μαντούδι Ευβοίας

Στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου στο Μαντούδι Ευβοίας, βρεθήκαμε με χαρά την περασμένη εβδομάδα να μιλάμε για τον ευβοϊκό πολιτισμό.

Με πλοηγό το βιβλίο «Ελληνικές Παραδοσιακές Φορεσιές Βόρεια Εύβοια»  μας δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τους παρευρισκομένους και να μιλήσουμε για τις τοπικές βορειο-ευβοϊκές φορεσιές και τα κοσμήματά τους, την αξία, την δημιουργία, τον τρόπο ντυσίματος αλλά και τον συμβολισμό τους.

Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε με εξαίρετο τρόπο η ιστορικός-φιλόλογος κ. Ιωάννα Παπαϊωάννου η οποία ανέλυσε εν συντομία τα μέρη του βιβλίου αλλά και φώτισε τις ιδιαίτερες πτυχές του, που αφορούσαν τον τοπικό πολιτισμό της περιοχής.

Το βήμα στη συνέχεια φιλοξένησε τον κ. Θεοφάνη Ραμιώτη, ο οποίος πλαισίωσε την παρουσίαση με την έκθεση των αντιγράφων των αυθεντικών παραδοσιακών κοσμημάτων που κατασκευάζει. Ο κ. Ραμιώτης  παρουσίασε με διαφάνειες τις τεχνικές δημιουργίας των παραδοσιακών κοσμημάτων που στολίζουν τα σεγκούνια της Βόρειο-ανατολικής Εύβοιας και του Μαντουδίου. Επίσης, πρόβαλλε βίντεο στους παρευρισκομένους και τους εξήγησε αναλυτικά πώς κατασκευάζεται ένα παραδοσιακό συρματερό κόσμημα στο εργαστήριο.

Στη συνέχεια μου δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσω ζωντανά, τα σεγκούνια της περιοχής, αναφέροντας αναλυτικά τα κομμάτια της φορεσιάς. Παράλληλα παρέθεσα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για καθένα από αυτά τα ενδύματα που επιδεικνύονταν, για τις παραδόσεις και συνήθειες που συνδέονται με αυτά αλλά και για τα κοσμήματά τους.

Την εκδήλωση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των ακροατών μέχρι τέλους, έκλεισε ο πανοσιολογιώτατος αρχιμ. π. Δαμασκηνός Μάκρας ο οποίος ευχαρίστησε και τίμησε τον οικοδεσπότη της εκδήλωσης, τον αιδεσιμολογιώτατο αρχιερατικό επίτροπο Κηρέως π. Ιωάννη Μαρκου, και προϊστάμενο του Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, χαρίζοντάς του έναν ασημένιο σταυρό.

 

Την παρουσίαση τίμησαν με την παρουσία τους οι αιδεσιμολογιώτατοι ιερείς της περιοχής π. Νικόλαος Μάρκου, π. Βασίλειος Μάρκου, π. Δημήτριος Σταμούλης, η Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Μαντουδίου, οι Πρόεδροι και τα Δ.Σ. των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής και αρκετός κόσμος, φίλοι της παράδοσης και του πολιτισμού.

Ευχαριστούμε θερμά τους αιδεσιμολογιώτατους  π. Ιωάννη Μάρκου και π. Νικόλαο Μάρκου, τις οικογένειές τους, αλλά και όλους τους ανθρώπους που βοήθησαν για το στήσιμο της εκδήλωσης, για την αγάπη και την αβραμιαία φιλοξενία τους και τις κυρίες Έλενα Αλατζά και Ολυμπία Ματσούκα για τον κόπο και την άδολη βοήθειά τους στην παρουσίαση των σεγκουνιών. Επίσης ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που με την προσέλευσή τους στήριξαν την εκδήλωση, ανάμεσα στους οποίους ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η παρουσία μιας κυρίας εκ των χορηγών της έκδοσης του βιβλίου από την Αμερική, που βρέθηκε στο Μαντούδι και άδραξε την ευκαιρία να μας γνωρίσει. Τέλος, ευχαριστούμε τον Πρόεδρο, τη χοροδιδάσκαλο και τα μέλη του Χορευτικού Συλλόγου «Μάκιστος«, οι οποίοι, εκτός της φυσικής τους παρουσίας, εξέδωσαν πρόσφατα το νέο τους ημερολόγιο, με θέμα κοσμήματα των φορεσιών της Βόρειας Εύβοιας, δημιουργημένα από τον Θεοφάνη Ραμιώτη.

Η εκδήλωση αυτή στο Μαντούδι μας ευχαρίστησε και μας γέμισε θετική ενέργεια για να συνεχίσουμε να προβάλλουμε με αγάπη τον ευβοϊκό πολιτισμό μας. Ελπίζουμε σύντομα να βρεθεί ευκαιρία να ανταμώσουμε και πάλι.

 

Βυζαντινοί ναοί σε Εύβοια και Άνδρο

Στη σημερινή ανάρτηση σας παραθέτω δύο τεκμήρια και εργασίες αναφορικά με παλιούς βυζαντινούς ναούς στα νησιά μας Άνδρο και Εύβοια. Καλή μελέτη!

ΠΑΣΧΑΛΗΣ, Δημήτριος Π.. Χριστιανική Άνδρος (Andros sacra). Παλαιαί εκκλησίαι της νήσου Άνδρου. Δελτίον Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, [S.l.], p. 3-50, Απρ. 2013. ISSN 2241-2190. 

βυζαντινός ναός του Ταξιάρχη Μελίδας στην Άνδρο (πηγη)

ΖΩΓΡΑΦΟΣ, Παντελής Γ.. Χριστιανική Εύβοια. Δελτίον Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, [S.l.], p. 3-13, Απρ. 2013. ISSN 2241-2190. Διαθέσιμο από: <http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/deltion/article/view/4874/4648>. Ημερομηνία πρόσβασης: 15 Νοέ. 2016 doi:http://dx.doi.org/10.12681/dchae.1332.

πηγη

Το νέο βιβλίο της Ασημίνας Ντέλιου «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας»

Το βιβλίο «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας» περιλαμβάνει το γλωσσικό πλούτο του βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος, της ντοπιολαλιάς της ιδιαίτερης πατρίδας της συγγραφέως Ασημίνας Ντέλιου, το οποίο  καταγράφει και διασώζει τα τελευταία 13 χρόνια.

Κατεβάστε δείγμα του βιβλίου πατώντας το σύνδεσμο εδώ δείγμα βιβλίου

 

Το βιβλίο «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας» περιλαμβάνει το γλωσσικό πλούτο του βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος. Στις σελίδες του μπορεί κανείς να βρει περίπου 3000 λέξεις, και πάνω από 500 εκφράσεις, μαζί με την ιστορία τους αλλά και τις ιστορίες οι οποίες τις δημιούργησαν! Κάθε λέξη ή φράση είναι χαρακτηριστική και αποτελεί ένα νοσταλγικό κομμάτι των ελληνικών ριζών και της τοπικής ιστορίας του τόπου. Στο βιβλίο, συμπεριλαμβάνονται παράλληλα με τις λέξεις, αρκετές πηγές – αποσπάσματα διηγήσεων ηλικιωμένων, γραμμένα στην ιδιωματική γλώσσα – όπως καταγράφησαν από λαογράφους των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά και πρόσφατα από την ίδια τη συγγραφέα.

Για να γίνει πιο θελκτικό το ιδίωμα, στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται επίσης, επτά μικρά θεατρικά μονόπρακτα στην ιδιωματική γλώσσα, εμπνεύσεως της συγγραφέως. Τα θέματά τους σχετίζονται με τη ζωή και τα παλαιά έθιμα των κατοίκων της Βορείου Ευβοίας, έτσι ώστε να μπορούν να δραματοποιηθούν στα σχολεία ή μέσω των συλλόγων. Σκοπός τους είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ιδιωματική γλώσσα αλλά και να μας επιτρέψουν να ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, καθώς οι παλαιότεροι θα ανακαλέσουν νοσταλγικές μνήμες από το παρελθόν. Το βιβλίο στοχεύει στο να διασώσει το γλωσσικό ιδιωματικό υλικό, προκειμένου αφενός να είναι στη διάθεση των γλωσσολόγων και ερευνητών και αφετέρου για να μπει σε κάθε ευβοιώτικο σπίτι, που θέλει να ξαναθυμηθεί ή να μην ξεχάσει το τοπικό του χρώμα, να μπει στα σχολεία και να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τον τοπικό  πολιτισμό.

Το βιβλίο τεκμηριώνεται επίσης από την βιβλιογραφία του, που αποτελείται από περίπου 100 αναφορές από παλιά βιβλία και προσωπικές μαρτυρίες.

Σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προβολή της σε μια παγκόσμια κοινωνία … σε μια εποχή που οι τοπικές ιδιόλεκτοι στον κόσμο προστατεύονται και διδάσκονται στα σχολεία… το  βιβλίο αυτό  καταγράφει ένα πλαστικό στοιχείο του λαϊκού Ευβοϊκού πολιτισμού για να μπορεί να είναι διαθέσιμο για τις επόμενες γενιές και αξίζει να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη σας.

 

Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΘΡ και σε 62 χώρες του εξωτερικού μέσω της Amazon. Mπορείτε να το προμηθευτείτε έντυπο ή e-book με τις επιλογές που δίνονται εδώ στη σελίδα του βιβλίου  ή ακόμη να το παραγγείλετε στη συγγραφέα στο e-mail: ramiotisart@gmail.com

ISBN: 978-618-82199-3-9

Σελ. 304 Μέγεθος : 17Χ24 cm 

Ασπρόμαυρη έκδοση σε κρέμ χαρτί , Έγχρωμο ματ εξώφυλλο

Τιμή : 17,5 ΕΥΡΩ (μέσω της συγγραφέως) ή 21$ (μέσω του εκδοτικού παγκοσμίως)

(ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ για εντός Ελλάδος με ΕΛΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΜΕΣΩ ΤΡΑΠΕΖΗΣ)

Εμείς προσπαθούμε να διασώσουμε το βορειοευβοϊκό γλωσσικό ιδίωμα: Εσείς μπορείτε να μας βοηθήσετε να εκδώσουμε το βιβλίο;

Γειά σας και χρόνια πολλά με υγεία και χαρά! Χαρούμενο 2017!

Μετά από πολλές  αναρτήσεις για τον ελληνικό πολιτισμό που τόσο αγαπάμε, σήμερα, θα ήθελα να σας μιλήσω για τη νέα μου δουλειά, που έχει ολοκληρωθεί και ζητά την βοήθειά σας για να μπορέσει να βρει το δρόμο για την έκδοση.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Τα τελευταία 13 χρόνια ασχολούμαι σταθερά με την καταγραφή του Βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος που αποτελεί το ιδίωμα της ιδιαίτερης πατρίδας μου, το ιδίωμα με το οποίο μεγάλωσα. Η καταγραφή των λέξεων και των ιδιωματικών εκφράσεων στην αρχή ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι, όπως όλα τα όμορφα πράγματα, στην πορεία όμως αποτέλεσε μια συνειδητή προσπάθεια με πολύ κόπο, έρευνα και μελέτη. Μέχρι σήμερα έχει συλλεχθεί ένα υλικό πλέον των 3000 λέξεων, και πάνω απο 500 εκφράσεις, μαζί με την ιστορία τους αλλά και τις ιστορίες οι οποίες τις δημιούργησαν! Κάθε λέξη ή φράση είναι μοναδική και αποτελεί ένα νοσταλγικό κομμάτι των ελληνικών ριζών μας και ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας μας.

Επιλέξαμε αυτό το υλικό να το εντάξουμε σε ένα βιβλίο προκειμένου αφενός να μη χαθεί και να είναι στη διάθεση των γλωσσολόγων και ερευνητών οι οποίοι θα μπορέσουν να το αξιοποιήσουν προς όφελος της περιοχής μας και αφετέρου για να μπει σε κάθε ευβοιώτικο σπίτι, που θέλει να ξαναθυμηθεί ή να μην ξεχάσει το τοπικό του χρώμα, για να μπει στα σχολεία και να το διαβάζουν τα παιδιά, να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τον τοπικό  πολιτισμό.

Στο βιβλίο, επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε, παράλληλα με τις λέξεις μας, αρκετές πηγές, αποσπάσματα διηγήσεων των παππούδων μας,  γραμμένα στην ιδιωματική γλώσσα, όπως τις είπαν στους καταγραφείς των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά και σε μένα την ίδια. Για να γίνει πιο θελκτικό το ιδίωμα, στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται επίσης, επτά μικρά θεατρικά μονόπρακτα που μπορεί να εμπνεύσουν τους εκπαιδευτικούς και να δραματοποιηθούν στα σχολεία ή μέσω των συλλόγων. Σκοπός τους είναι να προκαλέσουν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ιδιωματική γλώσσα αλλά και να μας επιτρέψουν να ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, καθώς οι παλαιότεροι θα ανακαλέσουν νοσταλγικές μνήμες από το παρελθόν. Κάποια από αυτά δραματοποιήθηκαν πρόσφατα στην εκδήλωση «Σκόρπια Φύλλα του Αγροτικού Βίου μέσα απο τα μάτια του Δροσίνη» που έγινε στην Ιστιαία φέτος τον Οκτώβριο σε μια κατάμεστη αίθουσα, πράγμα που δείχνει το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτού του είδους τις διαδραστικές εκδηλώσεις. Το βιβλίο τεκμηριώνεται επίσης από την βιβλιογραφία του, που αποτελείται από περίπου 200 αναφορές από παλιά βιβλία και προσωπικές μαρτυρίες.

Γιατί είναι σημαντικό να διασώσουμε το τοπικό ιδίωμα της Βόρειας Εύβοιας; H τοπική μας γλώσσα  στο βόρειο τμήμα της Εύβοιας είναι σημαντική, δεδομένου ότι είναι ένα ιδίωμα που αποτελείται ως επί το πλείστον από αρχαίες ελληνικές λέξεις που τροποποιήθηκαν ελαφρώς το πέρασμα των χρόνων. Αυτό συνέβη λόγω της απομόνωσης της περιοχής, καθώς μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η μόνη πρόσβαση στη βόρεια Εύβοια ήταν με τη βοήθεια μικρών σκαφών από την απέναντι ακτή της Στερεάς Ελλάδος και από τη Χαλκίδα, ενώ η επικοινωνία και οι πολιτιστικές ανταλλαγές με άλλους ανθρώπους ήταν μικρή, σε αντίθεση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Το βορειοευβοϊκό ιδίωμα ανήκει στα Βόρεια Ιδιώματα, που σημαίνει ότι έχει πολλές ομοιότητες με τις ντοπιολαλιές της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης. Παρόλα αυτά έχει δικές του μοναδικές ιδιαιτερότητες, ξεχωριστό λεξιλόγιο και φαινόμενα που αποτελούν στοιχεία της τοπικής μας ταυτότητας και οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε.

Προκειμένου να καλύψουμε τα έξοδα για την έκδοση του βιβλίου, σε μια εποχή που οι στρόφιγγες των χρηματοδοτήσεων από τους δημόσιους φορείς έχουν κλείσει, και οι προσωπικές μας δαπάνες έχουν περισταλεί σημαντικά, ξεκινήσαμε μια διεθνή καμπάνια μέσω της πλατφόρμας χρηματοδότησης του indiegogo, στην οποία μπορεί ο καθένας ιδιώτης, σύλλογος ή επιχείρηση, να συνεισφέρει από 5 ευρώ για να μπορέσει το βιβλίο αυτό να κυκλοφορήσει και να είναι διαθέσιμο. Δεν υποτιμούμε καθόλου την μικρή χορηγία, διότι πολλοί μαζί μπορούμε να καταφέρουμε ο,τι δεν μπορεί να καταφέρει ο ένας μόνος του. Επίσης, ανάλογα το ύψος της χορηγίας είναι διαθέσιμα από εμάς για τους χορηγούς μας και κάποια δώρα, είτε το ίδιο το βιβλίο και το e-book, είτε ένα μενταγιόν με την Ελλάδα ή την Εύβοια, είτε ένα παραδοσιακό κόσμημα, είτε ακόμη κι ένα Σαββατοκύριακο στην περιοχή μας. Αυτά αποτελούν μια ανταμοιβή, αλλά περισσότερο μια απόδειξη εκτίμησης ότι κι εσείς συμβάλλατε σε αυτή την προσπάθεια και συστρατευτήκατε στο να σώσουμε και να προβάλλουμε μια μη καταγεγραμμένη τοπική ιδιόλεκτο, όπως έχει γίνει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος αλλά όχι μέχρι τώρα για την Εύβοια.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προβολή της σε μια παγκόσμια κοινωνία … σε μια εποχή που η γλώσσα του διαδικτύου τείνει να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει τις τοπικές γλώσσες… σε μια εποχή που οι τοπικές ιδιόλεκτοι στον κόσμο προστατεύονται και διδάσκονται στα σχολεία… γιατί εμείς να μην έχουμε ένα βιβλίο που να καταγράφει αυτό το στοιχείο του λαϊκού μας πολιτισμού για να μπορεί να είναι διαθέσιμο για τις επόμενες γενιές; Γιατί εμείς να μην προβάλλουμε και να μην διασώσουμε την Ευβοϊκή γλωσσική μας ταυτότητα όπως έχουν κάνει άλλα νησιά της Ελλάδος;

Θέλω πολύ να σας βρω συμπαραστάτες στο έργο μου. Θυμηθείτε οτι η κάθε μικρή χορηγία, αποτελεί μια ένδειξη εμπιστοσύνης και στήριξης στο έργο του συγγραφέα και τον ενθαρρύνει να συνεχίσει να συλλέγει, να καταγράφει και να προβάλλει τον τόπο και την Ελλάδα στα πέρατα της Οικουμένης. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Ο χρόνος περνάει και τα στοιχεία χάνονται όσο πεθαίνουν οι παππούδες μας.  Και εμείς όλοι είναι απαραίτητο να στηρίζουμε αυτούς που σε πείσμα των καιρών κάνουν κάποιο κόπο προς την διάσωση του ελληνισμού και της ταυτότητάς μας για να συνεχίσουν και στο μέλλον να το κάνουν.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Σας εύχομαι το 2017 να είναι μια υπέροχη χρονιά, γεμάτη με δραστηριότητες που σας γεμίζουν και ανυψώνουν το πνεύμα σας!

Ασημίνα Ντέλιου

ΥΓ: Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου μπορείτε να μου στείλετε μήνυμα στο assi_del@yahoo.gr