Αρχείο ετικέτας ελληνικά μουσεία

Λαογραφικο Μουσειο Μακεδονιας Θράκης : μια βόλτα στο παρελθον που αξίζει να κάνετε!

Για κάποιον που αγαπά τον λαϊκό πολιτισμό και τις παραδοσιακές φορεσιές και χορούς μια επίσκεψη στο Εθνολογικό Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης είναι επιβεβλημένη! Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1970 και στεγάζεται στο διατηρητέο κτίριο του 20ού αιώνα, γνωστό ως «Villa Modiano», κατοικία του τραπεζίτη Yiako Modiano και της οικογενείας του. Η βίλα ήταν επίσης γνωστή ως κατοικία του «Παλιού Κυβερνήτη» επειδή φιλοξενούσε κάθε χρόνο τον διοικητή της Μακεδονίας και αργότερα τον Υπουργό της Βορείου Ελλάδος.

φορεσια Σουφλι Εβρου Μουσειο Μακεδονιας Θρακης
Φορεσια απο το Σουφλί Έβρου

Αν και η αυλή του είναι υπέροχη για να πιει κάποιος καφέ μια ηλιολουστη μέρα, ( 2500 τετραγωνικά μέτρα, σχεδόν το μισό της αρχικής περιουσίας του Μοντιάνο) εμείς θα σταθούμε στο εσωτερικό του Μουσείου που ήταν πολύ ενδιαφέρον και αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε ιδίως αν έχετε παιδιά, και θα θέλατε να τα ξεναγήσετε τον τρόπο ζωής των παλιότερων γενεών, καθως το Μουσειο περιλαμβάνει πολλές αλληλεπιδραστικές δράσεις

φορεσια Πυλαια Θεσσαλονικης
Φορεσια Πυλαια Θεσσαλονικης και πλάτη Δρυμός Θεσσαλονικης 

Στο εσωτερικό του μουσείου φιλοξενούνται συλλογές σχετικές με τις ανθρώπινες  δραστηριότητες (γεωργία, κτηνοτροφία κ.α.) και τεχνικές επεξεργασίας (υφανση, ράψιμο, κέντημα, ξυλογλυπτική, μεταλλοτεχνία, κεραμικά) για την κάλυψη των βασικών αναγκών της κοινότητας για τρόφιμα, στέγη, ένδυση καθώς και για την κοινωνική οργάνωση και την πνευματική ζωή των ανθρώπων που ζούσαν στο Βόρειο Ελλαδικό χώρο.

Οι συλλογές αποτελούνται από αντικείμενα που προέρχονται από την προ-βιομηχανική εποχή, κυρίως από τις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης.

φορεσια Σμινθη Νομου Ξανθης Πομακα
Φορεσια Πομάκας απο τη Σμίνθη Νομού Ξάνθης 

Αντιπροσωπεύουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα τόσο στην ύπαιθρο, όσο και στην πόλη. Όσον αφορά την ποσότητα και την ποικιλία τους, πρόκειται για μία από τις πλουσιότερες συλλογές του είδους σε όλη την Ελλάδα.

Σε αυτή την ανάρτηση θα δούμε κάποιες απο τις 55 φορεσιές της μόνιμης συλλογής του Μουσείου και θα επανέλθουμε σε άλλη ανάρτησή μας με κοσμήματα και κεφαλόδεσμους.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Σε αυτο το συνδεσμο εικονική περιήγηση στο Μουσείο

πηγη πληροφοριων

Advertisement

ΕΝΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Το τελευταίο τεύχος του «εν Βόλω», τχ. 37-38, αφιερωμένο στον πολιτισμό του Νομού Μαγνησίας, επικεντρώνεται στην πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής, με μια καταγραφή των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, των μουσείων, των βιβλιοθηκών και των αρχείων.

Με τη μορφή ευσύνοπτου αλλά και επικαιροποιημένου οδηγού και με την επιμέλεια του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών, επιχειρείται μια καταγραφή του συνόλου των αρχαιολογικών χώρων και σημείων του Νομού, αλλά και των δύο αρχαιολογικών μουσείων, Βόλου και Αλμυρού.

Παρουσιάζονται τα 33 Μουσεία που αποτελούν το «Δίκτυο Ιστορικών και Λαογραφικών Μουσείων» του Νομού Μαγνησίας, τις δύο ιστορικές βιβλιοθήκες Μηλεών και Ζαγοράς και τα αρχεία των Γενικών Αρχείων του Κράτους Ν. Μαγνησίας και του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου. Ξεχωριστή ενότητα αποτελεί η Προβιομηχανική κληρονομιά και το Τρενάκι Πηλίου. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις μορφές αξιοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, και κυρίως από την εκπαιδευτική κοινότητα, με ενδεικτικά κείμενα για εκπαιδευτικά προγράμματα που πραγματοποιούνται στην περιοχή μας από διάφορους φορείς, καθώς και με άρθρα (προτάσεις, σκέψεις, παρουσιάσεις) με κεντρικό θέμα τους τρόπους αξιοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το αφιέρωμα συνοδεύει ο πρώτος αρχαιολογικός χάρτης της Μαγνησίας, που εκδίδεται με επιμέλεια του Ινστιτούτου αρχαιολογικών Σπουδών Θεσσαλίας. Πρόκειται για χάρτη διαστάσεων 97Χ65 εκ. στη μία όψη του οποίου χωροθετούνται όλα τα σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, ενώ στην άλλη όψη του υπάρχουν οι απαραίτητες συνοδευτικές πληροφορίες.

Στον δεύτερο χάρτη που επίσης συνοδεύει το τεύχος, τον χάρτη του Βόλου (2004) σε επιμέλεια της καθηγήτριας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ Βίλμας Χαστάογλου, με επισημαίνονται όλα τα κτήρια του πολεοδομικού συγκροτήματος, που έχουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ή ιστορικό ενδιαφέρον.

Κατεβάστε το περιοδικό από τον παρακάτω σύνδεσμο

http://srv1-vivl-volou.mag.sch.gr/enVolo_37#/0

ΣΤΑΜΠΩΤΑ ΜΑΝΤΗΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΝΤΗΛΑΡΗΣ/ PRINTED SCARVES AND THE LAST SCARF MAKER

Λίγα λόγια για την Ιστορία των Σταμπωτών

Κατά το 18ο και 19ο αιώνα η Κύπρος αποτελούσε μια μικρή επαρχία στην περιφέρεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ονομαστή για την παραγωγή βιοτεχνικών προϊόντων και ξακουστή για το εμπόριο της.

 

Η Κύπρος εκείνη την περίοδο είχε εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής και εξαγωγής τυποβαφικών προϊόντων. Η τυποβαφική, το στάμπωμα δηλαδή σχεδίων πάνω σε ύφασμα με καλούπια (ξυλότυπους), είναι μια τέχνηπου αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στις Ινδίες. Η τέχνη της τυποβαφικής είχε ευρύτατη διάδοση στην Κωνσταντινούπολη-Βόσπορο, Μικρά Ασία και στον Ελλαδικό χώρο. Στην Κύπρο, με κύριο κέντρο τη Λευκωσία, διαδεδομένη φαίνεται να ήταν η τέχνη των σταμπωτών υφασμάτων, γνωστών ως πασμάδες (τουρκ. basma τυπωμένο ύφασμα). Την τέχνη ασκούσαν αποκλειστικά άνδρες τεχνίτες.

Η τυποβαφική τέχνη συνεχίστηκε και στα νεότερα χρόνια στη μορφή των σταμπωτών μαντηλιών. Η τέχνη φαίνεται πως ανανεώθηκε μετά το 1895 από Αρμένηδες τεχνίτες που ήρθαν στην Κύπρο από την Πόλη, την Αίγυπτο, τη Βηρυτό, τη Μικρά Ασία, φέρνοντας νέα σχέδια και καλούπια. Τα καλούπια των μαντηλάρηδων ήταν καμωμένα από ξύλο ελιάς, καρυδιάς ή σκλίδρου, ήταν μικρότερα από εκείνα των πασματζήδων και τα σχέδια τους ήταν λεπτότερα. Το τύπωμα γινόταν πάνω σε λεπτό, βαμβακερό ύφασμα (τουλπάνι) γνωστό στη Κύπρο ως κουρούκλα, με χρώματα που προέκυπταν από ανάμειξη φυτικών και ορυκτών ουσιών. Οι μαντηλάρηδες ακολουθούσαν μυστικές συνταγές βαφών και διαδικασίες πολύπλοκες που με την πάροδο του χρόνου απλοποιήθηκαν.

 

Τα σταμπωτά μαντήλια εξελίχθηκαν στην Κύπρο σε αξιόλογη εργαστηριακή βιοτεχνία. Οι μαντηλάρηδες εργάζονταν σε ιδιωτικά εργαστήρια που συχνά βρίσκονταν μέσα στο σπίτι τους. Τα μεγαλύτερα εργαστήρια μαντηλάρηδων στην Κύπρο λειτουργούσαν κυρίως στη Λευκωσία, όπου ήταν το κέντρο της τέχνης αυτής, αλλά και στη Λάρνακα και την Αμμόχωστο. Τα μαντήλια διακρίνονται σε αυτά της κεφαλής και σε αυτά της μέσης (κόξας). Ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της ενδυμασίας και άμεσα συνδεδεμένα με την παραδοσιακή εθιμική ζωή.

11205496_1059291790782690_6868984133129502511_n

 

A few words on the history of the Printed Scarves

During the 18th and 19th centuries, Cyprus was a small province of the Ottoman Empire, renowned for the production of handicrafts and famous for its trade. At the time, Cyprus had been elevated to one of the most important centres for the manufacture and export of printed fabric. Screen printing, namely the printing of patterns onto fabric by means of stamps, is a craft particularly developed in India. Screen printing widely flourished across Constantinople-Bosporus, in Asia Minor and in Greece. In Cyprus, with Nicosia as the main centre, especially developed was the craft of printed calicos, known as pasmades (Turk. basma = printed cloth, calico). It was a craft exclusively practiced by male artisans.

Screen printing carried on in more recent years, in the form of printed scarves. The craft appears to have been renewed after 1895 by Armenian craftsmen who came to Cyprus from Constantinople, Egypt, Beirut and Asia Minor, bringing with them new patterns and stamps.

Made of olive wood, walnut wood or Oriental alder wood, the scarf makers’ stamps were smaller than those of calico printers and their patterns were finer. Printing was performed on a thin cotton fabric known as kouroukla, in colours yielded through a mixture of vegetable substances and minerals. Scarf makers used secret recipes for their dyes and applied complex processes which in time were to be simplified.

In Cyprus, printed scarves gradually developed into a noteworthy craft industry. Scarf makers worked in private workshops, within their homes. The largest scarf-making workshops in Cyprus operated mainly in Nicosia, the centre of the craft, but also in Larnaka and Famagusta. Scarves were, distinguished between head scarves and waist (koxa) scarves. They, were an integral elementof the Cypriot attire, directly linked to traditional customary living.

SOURCE: Leventis.Museum.Nicosia

Μη διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση… Πείτε μας αν σας άρεσε η ανάρτηση, ρωτήστε ο,τι θέλετε και ας κάνουμε μια συζήτηση γύρω από το θέμα…

Don’t hesitate to leave a comment under the post… Tell us if you liked it, ask questions and let’s discuss on the topic!

ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ/ MUSEUMS OF GREECE

Αναζητώντας στο διαδίκτυο πηγές βρήκα κάποιες ενδιαφέρουσες σελίδες στις οποίες μπορεί κανείς να ξεναγηθεί στα μουσεία της Ελλάδας. Σας τις κάνω γνωστές για να μπορείτε να εξερευνήσετε τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού!

While searching the internet I found some interesting pages where one can tour the museums of Greece. I make them known to you, to explore the wealth of Greek culture!

ΛΙΣΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-LIST OF ALL THE GREEK MUSEUMS

ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΤΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ/ LIST OF THE BIGGEST ARCHAEOLOGICAL MUSEUMS OF GREECE WITH THE POSSIBILITY TO SEARCH THE EXHIBITS