Αρχείο κατηγορίας BIBLIOGRAPHIC SOURCES
«Το Χρονικόν του Μωρέως»
Το χρονικό του Μορέως είναι κείμενο του 14oυ αιώνα, που αφηγείται την κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους το 1204 και την ιστορία του πριγκιπάτου της Αχαΐας κατά τον 13ο αιώνα, σε ελληνική έμμετρη γλώσσα, και διασώζεται σε τρία χειρόγραφα. Διασώζεται, επίσης, και μια επίτομη διασκευή σε πεζό στην ελληνική γλώσσα, μεταγενέστερη του 14ου αιώνα, που αποδίδεται στον Δωρόθεο Μονεμβασίας ή, για την ακρίβεια, στον Ψευδο-Δωρόθεο.
Το χρονικό του Μωρέως είναι έμμετρο κείμενο χαμηλής μεν λογοτεχνικής αξίας , όμως έχει μεγάλη σημασία ως πηγή πληροφοριών. Παρά τις ιστορικές ανακρίβειες, που επισημάνθηκαν ήδη από τους πρώτους εκδότες, Buchon και Hopf, είναι χρήσιμη πηγή για την διοικητική οργάνωση και για το δίκαιο της περιόδου της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Περιέχει επίσης πολλές ενδιαφέρουσες και ακριβείς πληροφορίες για την γεωγραφία της περιοχής, την οποία ο συγγραφέας γνώριζε πολύ καλά, και βέβαια είναι σπουδαία μαρτυρία για την ομιλουμένη τότε μεσαιωνική ελληνική γλώσσα. Σήμερα είναι σημείο αναφοράς για την ιστορία όλων των πόλεων και των χωριών της Πελοποννήσου που αναφέρονται σε αυτό.
Μπορείτε να το κατεβάσετε και να το διαβάσετε πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο όπου το βιβλίο διατίθεται δωρεάν απο τον ιστότοπο schooltime.gr
Πρoστατευμένο: Bibliography of travelling to Peloponnese In 19th century IIΙ/Βιβλιογραφία ταξιδιωτικής γραμματείας του 19ου αιώνα στην Πελοπόννησο IIΙ
Πρoστατευμένο: BIBLIOGRAPHY FOR ARCHAEOLOGY FINDINGS ON CRETE ISLAND/ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Πρoστατευμένο: Bibliography of travelling to Peloponnese In 19th century II/Βιβλιογραφία ταξιδιωτικής γραμματείας του 19ου αιώνα στην Πελοπόννησο II
Greek cities of the 17th century by J.Spon/ Ελληνικές πόλεις του 17ου αιώνα στο έργο του J.Spon
Ο Ζακόμπ Σπον (γερμ. Jacob Spon, γαλλ. Jacques Spon, 1647-1685) υπήρξε Γάλλος ιατρός και πρωτοπόρος αρχαιολόγος και ένας από τους πρώτους που μελέτησε τα ελληνικά αρχαιολογικά μνημεία. Έγραψε λεπτομερές οδοιπορικό με το όνομα Voyage d’Italie, de Dalmatie, de Grèce et du Levant που τυπώθηκε το 1679, και σε γερμανική μετάφραση το 1681 και 1690, το οποίο είναι σημαντικο τεκμήριο της ζωής της εποχής του. Στα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε τα συγγράμματα Histoire de la république de Genève (1680), Récherches curieuses d’antiquité (1683) και Miscellanea eruditae antiquitatis (1685).
Jacob Spon (or Jacques; in English dictionaries given as James) (Lyons 1647 – Vevey, Switzerland, 25 December 1685), a Frenchdoctor and archaeologist, was a pioneer in the exploration of the monuments of Greece and a scholar of international reputation in the developing «Republic of Letters«. Spon travelled to Italy, and then to Greece, to Constantinople and the Levant in 1675–1676 in the company of the English connoisseur and botanist Sir George Wheler (1650–1723), whose collection of antiquities was afterwards bequeathed to Oxford University. They were among the first knowledgeable Western European antiquaries to see the antiquities of Greece at first hand. Spon’s Voyage d’Italie, de Dalmatie, de Grèce et du Levant (1678) remained a useful reference work even in the time of Chateaubriand, who employed it in his trip to the East.
Μη διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση… Πείτε μας αν σας άρεσε η ανάρτηση, ρωτήστε ο,τι θέλετε και ας κάνουμε μια συζήτηση γύρω από το θέμα…
Don’t hesitate to leave a comment under the post… Tell us if you liked it, ask questions and let’s discuss on the topic!
Free Book from the Metropolitan Museum of Art:The Glory of Byzantium: Art and Culture of the Middle Byzantine Era, A.D. 843–1261
In A.D. 843, following the resolution of the Iconoclastic controversy, which had raged throughout the Byzantine Empire for more than a century, the use of icons—images—was triumphantly reinstated in the Orthodox Church. This momentous event inspired much of the art of the following four centuries, which comprises the second great era of Byzantine culture and provides the starting point of this volume. The Glory of Byzantium, and the exhibition that it accompanies, concludes with the demise of the empire’s role as a world power, evidenced by the Latin occupation of Constantinople from 1204 to 1261.
Conceived as the sequel to the landmark exhibition «Age of Spirituality,» which was held at The Metropolitan Museum of Art in 1976 and focused on the first centuries of Byzantium, «The Glory of Byzantium» explores four interrelated themes: the religious and secular culture of the Second Golden Age of the Byzantine Empire; the empire’s interaction with its Christian neighbors and rivals; its relations with the Islamic East; and its contact with the Latin West. Bringing together the contributions of fifty-nine scholars and art historians, most of them working in the United States, the text explores the complex currents of Byzantine civilization in its myriad facets. More than 350 works of art assembled for the exhibition from 119 institutions in 24 countries are discussed and illustrated in the catalogue. Together they present a significant selection of the most beautiful and meaningful works that survive from the empire’s Second Golden Age and from the countries that constituted its extended sphere of influence. Liturgical objects—including icons, mosaics, chalices, patens, and reliquaries—and secular objects—silks, ivories, ceramics, jewelry, and manuscripts—reflect the dynamic nature of the art of this era both within and outside the empire.
The first half of the volume treats the historical context, the religious sphere, and the secular courtly realm of the empire; the second half focuses on the interactions between Byzantium and other medieval cultures, including Islam and the Latin West. The 17 essays are accompanied by detailed discussions of the works of art and by full-color photographs, as well as by views of architectural sites and comparative illustrations. Many of these illustrations were made specifically for this volume by Bruce White, photographer, on site in Greece, Turkey, Egypt, Italy, Bulgaria, Hungary, Georgia, Ukraine, and the Russian Federation.
The link to the online reader is found right below:
The Glory of Byzantium: Art and Culture of the Middle Byzantine Era, A.D. 843–1261
Μη διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση… Πείτε μας αν σας άρεσε η ανάρτηση, ρωτήστε ο,τι θέλετε και ας κάνουμε μια συζήτηση γύρω από το θέμα…
Don’t hesitate to leave a comment under the post… Tell us if you liked it, ask questions and let’s discuss on the topic!
Greek ancient art in Tournefort (18th century)/ Αρχαία Ελληνική Τέχνη στο έργο του Tournefort (18ος αιώνας)
Ο Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ (Joseph Pitton de Tournefort, 5 Ιουνίου 1656 – 28 Δεκεμβρίου 1708) ήταν Γάλλος βοτανολόγος. Την περίοδο από το 1700 ως το 1702 επισκέφθηκε τα ελληνικά νησιά και εν συνεχεία την Κωνσταντινούπολη, τα σύνορα του Εύξεινου Πόντου, την Αρμενία και τη Γεωργία, συλλέγοντας φυτά και κάνοντας διάφορες επιστημονικές παρατηρήσεις. Συνοδεύτηκε στα ταξίδια αυτά από τον Γερμανό βοτανολόγο Αντρέας φον Γκουντελσχάιμερ(Andreas von Gundelsheimer, 1668-1715) και τον καλλιτέχνη Κλοντ Ομπριέ (Claude Aubriet, 1651-1743). Η περιγραφή για εκείνο το ταξίδι δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του (Relation d’un voyage du Levant) και περιλαμβάνει γκραβούρες που απεικονίζουν φυτά αλλά και ενδιαφέροντα δείγματα της αρχαιοελληνικής τέχνης.
Joseph Pitton de Tournefort, (1656-1708) was a French botanist. In the period from 1700 until 1702 he visited the Greek islands and then Constantinople, the borders of Black Sea, Armenia and Georgia, collecting plants and making various scientific observations. He was accompanied on these trips by the German botanist Andreas von Gkountelschaimer (1668-1715) and the artist Claude Aubriet, (1651-1743). The description of that journey was published after his death (Relation d’un voyage du Levant) and includes engravings depicting plants and interesting examples of ancient Greek art.
greek culture/ελληνικός πολιτισμός 