Φουστανελάδες και βρακάδες απο το φακό του Πέτρου Μωραϊτη

O Πέτρος Μωραϊτης είναι ένας απο τους σημαντικότερους Έλληνες φωτογράφους του 19ου αιώνα με ποσοτικά τεράστιο έργο, μιας και απο το φωτογραφείο του παρέλαυνε όλη η Αθηναϊκή κοινωνία του 19ου αιώνα για να φωτογραφηθεί. Στο blog anemourion διαβάζουμε: . «Στο τέλος του 1859 ήρθε στην Αθήνα από το Παρίσι ο Αθανάσιος Κάλφας και λίγο αργότερα πήρε συνεταίρο του τον Πέτρο Μωραΐτη. Το φωτογραφείο τους βρισκόταν στην παλιά οικία του Κορομηλά, στην οδό Ερμού 41, κοντά στο Δημαρχείο. Εκεί ήταν δυνατόν οικογένεια εκ τριών ή τεσσάρων προσώπων να φωτογραφηθή επί της αυτής εικόνος εις μετριωτάτην τιμήν». Το Μάρτιο του 1860 ο Μωραΐτης διέκοψε τη συνεργασία του με τον Κάλφα, διατήρησε μόνος του το φωτογραφείο και, έξι μήνες αργότερα, το μετέφερε στην οδό Αιόλου 904, απέναντι από την εκκλησία της Χρυσοσπηλιώτισας.»

Π. Μωραΐτης. Ο ληστής Κυριάκος υπήρξε ο φόβος των κατοίκων της Αττικής, γι’ αυτό και είχε επικηρυχθεί με μεγάλο ποσό. Κατά τα «Ιουνιακά» του 1863 ήρθε στην Αθήνα με τη συμμορία του για να ενισχύσει τους «Πεδινούς». Με την ευκαιρία λήστεψε όλους τους ξένους ταξιδιώτες που έμεναν στα ξενοδοχεία της πλατείας Κοτζιά. Τότε πρέπει να επισκέφθηκε το φωτογραφείο του Μωραΐτη για μια στημένη «ηρωική» πόζα. Ανάμεσα στα πόδια του διακρίνεται η βάση της μεταλλικής στήλης για το κράτημα του κεφαλιού, που έπρεπε να μείνει ακίνητο κατά τη διάρκεια της λήψης.

Ιωαννης Θεοφιλόπουλος

«Οι φωτογραφίες πορτρέτων που τράβηξε στο στούντιο του αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Όπως και άλλοι φωτογράφοι, ξεκίνησε δημιουργώντας πορτρέτα υψηλής αισθητικής, για να οδηγηθεί μοιραία στην τυποποιημένη παραγωγή της καρτ-ντε-βιζίτ, υποκύπτοντας έτσι στις απαιτήσεις της μαζικής παραγωγής. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένα πορτρέτα του τα οποία διαθέτουν ιδιαίτερη αισθητική. Πέρα από αυτό όμως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ιστορική σημασία των φωτογραφιών του. Καλύπτουν τη μέση και, κυρίως, την ανώτερη κοινωνική τάξη, τους πολιτικούς, τους καλλιτέχνες, τους στρατηγούς της Επανάστασης και γενικά όλους αυτούς που διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στην εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας τον 19ο αιώνα.»

πηγη

Ο στρατηγός Χριστόδουλος Χατζηπέτρος (1799-1869), Αθήνα c.1859-1869. Φωτογράφος: Πέτρος Γεωργίου Μωραΐτης

«Όταν η εθνική φορεσιά ήταν ακόμα δείγμα ελληνικότητας, ο Μωραΐτης συγκέντρωσε πολύ μεγάλο αριθμό αυθεντικών τοπικών ενδυμασιών από διάφορα μέρη της Ελλάδας, ακόμα και από περιοχές που ήταν ακόμα τουρκοκρατούμενες. Συχνά τις φορούσαν οι πελάτες του ή μοντέλα. Είχε φτιάξει μάλιστα τέτοιες σειρές, σε μέγεθος cabinet, που τις πουλούσε στους ξένους περιηγητές.»

Σε αυτή την ανάρτηση παρουσιάζουμε ένα δείγμα αυτών των φωτογραφιών με εικονιζόμενα πρόσωπα άνδρες. Και πάνω σε αυτό θα ήθελα να αναφέρω και τον προβληματισμό μου σε σχέση με την έρευνα της ελληνικής φορεσιάς. Όπως γνωρίζετε πολλές φορές για να τεκμηριώσουμε ένα κόσμημα ή πώς φοριούνται τα ρούχα, χρησιμοποιούμε ως τεκμήριο τη φωτογραφική απεικόνιση. Για να θέσω λοιπόν έναν προβληματισμό… Κατά πόσο είναι πλήρως αξιόπιστη η φωτογραφική απεικόνιση όταν ο φωτογράφος έχει χρησιμοποιήσει μοντέλο που φορά ελληνικές φορεσιές, οι οποίες δεν ήταν τα δικά του ρούχα αλλά μια μεταμφίεση για να βγάλει φωτογραφία; Υπάρχει η πιθανότητα να είναι φορεμένα τα ρούχα με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθιζόταν ή να υπάρχει κάποιο ανακάτεμα των ρούχων ή συμπληρωματική προσθήκη για τις ανάγκες της φωτογράφησης που να μας οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα σε σχέση με την ιστορία της φορεσιάς;  Επειδή πολλές φορές αντιμετωπίζουμε αυτό το δίλημμα, καλό είναι να μην βλέπουμε άκριτα τις φωτογραφίες, ακόμη και της εποχής του Μωραϊτη και να λαμβάνουμε υπόψη τα εικονιζόμενα πρόσωπα και το ιστορικό πλαίσιο για να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματα, ιδίως στις γυναικείες φορεσιές . Να θυμάστε οτι οι «χωριατοπούλες» του ήταν συνήθως κυρίες της αστικής τάξης που πόζαραν στο φωτογραφικό φακό, και δεν είχαν – όπως και σήμερα – μεγάλη γνώση σχετικά με το πώς πραγματικά φοριούνταν τα ρούχα στις εκάστοτε τοπικές κοινωνίες.

Επίσης να έχετε υπόψη οτι μεγάλο ποσοστό απο τις γκραβούρες με φορεσιές των περιηγητών είναι φτιαγμένες από αυτες τις καρτ βιζίτ του Μωραϊτη… Έτσι λοιπόν, ερευνητές της φορεσιάς και χορευτές… προσοχή, γιατί αυτό που φαίνεται… τελικά μπορεί και να μην είναι! Αλλά πάνω σε αυτό θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτηση…

Πορτρέτο άνδρα με παραδοσιακή ενδυμασία Φθιώτιδας. Αθήνα, γύρω στα 1880 Πέτρος Μωραΐτης (ΦΑ_1_682) Μουσειο Μπενακη

Πέτρος Μωραΐτης. Η οικογένεια Νικόλαου Πιερράκου – Μαυρομιχάλη. Αθήνα, 1861-1862. (Φ.Α. GLA.009). Στην πίσω σειρά, όρθιες από αριστερά, οι θυγατέρες του Πιεράκου Σταυρούλα και Αικατερίνη
(αργότερα σύζυγος Αριστείδη Γλαράκη). Μπροστά, η μικρή Ασπασία, η σύζυγος του Νικολάου με τον Περικλή σε βρεφική ηλικία και ο Νικόλαος με τον μικρό Αθανάσιο. Το πορτραίτο, που ανήκει στην πρώιμη περίοδο του Μωραΐτη, έχει διαστάσεις εικόνας 18 x15 εκ και χαρτονιού 21×18 εκ. Την εποχή εκείνη ο φωτογράφος χρησιμοποιεί αυτό το μέγεθος χαρτονιού το οποίο υπογράφει στο μπροστινό μέρος. Κάτω δεξιά διαβάζουμε την υπογραφή «Π. Μωραΐτης Εν Αθήναις». Το τύπωμα αλβουμίνης έχει, δυστυχώς, εκτεταμένες φθορές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η φιγούρα του βρέφους είναι εξ ολοκλήρου τονισμένη με μολύβι: το λευκό πρόσωπο μέσα σε λευκά ρούχα  θα προέκυψε  στην εκτύπωση σαν αερικό μάλλον παρά σαν μωρό. πηγη

Πορτραίτο άνδρα με φουστανέλλα.1865 c.

ΧΩΡΙΚΟΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΥΔΡΑΣ, ΔΕΛΦΩΝ, ΡΟΥΜΕΛΗΣ 1880 πηγη

Advertisement

Γυναικεία και Ανδρική αστική φορεσιά στην Αττική του 18ου αιώνα μέσα από ένα χειρόγραφο τεκμήριο

Αναδημοσιεύουμε εδώ μια εργασία που αναφέρεται στην φορεσιά της Αττικής του πρώιμου 18ου αιώνα απο την οποία είναι σαφέστατος ο πλούτος της αλλά και ο τρόπος με τον οποίο γινόταν η κοινωνική εξέλιξη των ατόμων εκείνη την εποχή.

ΕΥΤΥΧΙΑ Δ. ΛIATA  «ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΊΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΦΟΡΕΣΙΑ»

Τα ιστορικά γεγονότα της αποτυχημένης απόπειρας των Βενετών για την κατάληψη της Αθήνας το 1687 καθώς και της ομαδικής μετανάστευσης των Αθηναίων είναι γνωστά, ώστε να μη χρειάζεται εδώ ειδικός λόγος.

(Ολα τα αρχειακά στοιχεία, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ, προέρχονται από το ιδιωτικό αρχείο του εμπόρου Γ. Αντ. Μέλου, που βρίσκεται στο Ελληνικό Ινστι­τούτο Βενετίας. Η παραπομπή στο αρχείο θα γίνεται στο εξής : Ε.Ι.Β.- Παλ. Αρχ., κλπ. 2. Για το θέμα, εκτός από τους χρονογράφους της Αθήνας, βλέπε ειδικά την μελέτη του Κων. Ντόκου, Η μετοικεσία των Αθηναίων στην Πελοπόννησο, Μνήμων 10 (1985) 96 -138.)

Ανάμεσα στις οικογένειες που εγκατέλειψαν τότε την Αθήνα ήταν και οι αδελφοί Νικολός και Μιχάλης Μέλος, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στ’ Ανάπλι, όπου έζησαν ως το 1715 καλλιεργώντας τα κτήματα, που η βενετσιάνικη διοίκηση τους παραχώρησε στην περιοχή του Άργους και συγχρόνως εμπορευόμενοι σε συνεργασία με τον μεγαλύτερο αδελφό τους, τον Γιωργάκη, εγκατεστημένο από χρόνια στη Βενετία. Μετά την πτώση τ’ Αναπλιού στους Τούρκους το 1715, ο Μιχάλης Μέλος, για δεύτερη φορά ξεριζωμένος, βρίσκεται καταρχήν αιχμάλωτος κι ύστερα απελευθερωμένος στη Σμύρνη, όπου προσπαθεί να ασχοληθεί με το εμπόριο αλλά δίχως επιτυχία. Tο δίλημμα, που αντιμετωπίζει τότε, είναι να επιστρέψει στην Αθήνα ή να γυρίσει στο Μοριά, όπου έχει τα κτήματά του και είναι εξοικειωμένος με τον τόπο. Η επάνοδος των Αθηναίων στην πατρίδα τους είχε αρχίσει τρία μόλις χρόνια μετά την εγκατάλειψη της πόλης, αλλά στην κορύφωσή της έφτασε ύστερα από το 1715, όταν και στο Μοριά, όπου είχαν εγκατασταθεί οι περισσότεροι φυγάδες, επικράτησαν πλέον οι ίδιες πολιτικές συνθήκες. Με τη συνθήκη του Πασσάροβιτς (1718) και κυρίως με το φιρμάνι του Κισλάρ-αγά εξασφαλίζονταν οι προϋποθέσεις για το γυ­ρισμό των εκπατρισμένων στην εστία τους. Η Αθήνα, από έρημο χωριό, αρχίζει τότε να γίνεται πόλος έλξης όχι μόνο των παλιών της κατοίκων αλλά και άλλων και να διαμορφώνεται σε κέντρο με κάποια στοιχεία αστικής ζωής.

Σ’ αυτή την προοπτική προβλέποντας ότι θα εξελιχθούν τα πρά­γματα, ο Γ. Μέλος παρακινεί τον αδελφό του να πάει να εγκατασταθεί στην Αθήνα και, για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τους δισταγμούς του, του προ­τείνει να παντρευτεί εκεί κι έτσι η οικογένειά-τους να ξαναστεριώσει στον τόπο της. Με αφορμή το προξενιό αυτό είναι γραμμένες οι δυό επιστολές του Μιχάλη προς τον Γιωργάκη, οι οποίες δημοσιεύονται στο τέλος της εργα­σίας αυτής. Η υποψήφια νύφη, η οποία επιμελώς πουθενά δεν κατονομάζεται —ίσως για να μην «ακουστεί» το όνομά-της— είναι ενάρετη, νέα, όμορφη, από καλό σπίτι και ο πατέρας-της έχει μεγάλη περιουσία. Αυτά λένε στο Μιχάλη οι Αθηναίοι πληροφοριοδότες-του, που τυχαίνει να βρίσκονται στη Σμύρνη, και τις πληροφορίες διασταυρώνει ο Γιωργάκης από άλλους συμπατριώτες του στη Βενετία. Ο Μιχάλης, άπειρος της σύγχρονής του αθηναϊ­κής ζωής, περιορίζεται να ορίσει μόνο το μέγεθος της προίκας σε ακίνητα και αφήνει τον έμπειρο και κυρίως καλύτερα πληροφορημένο μεγάλο αδελφό- του να διαλέξει από την περιουσία του υποψήφιου πεθερού του τα καλύτερα κτήματα. Οι απαιτήσεις που προβάλλει φαίνονται υπερβολικές, αλλά δεν είναι, αν λογαριάσουμε ότι η οικογένεια Μέλου συγκαταλέγεται στην Α’ τάξη των Αθηναίων .

Εκτός από τα ακίνητα, με τα οποία θέλει να προικιστεί ο Μιχάλης, προκειμένου να στήσει σπιτικό στην Αθήνα—και μάλιστα σπιτικό καλής σειράς— είναι ανάγκη η γυναίκα του κι αυτός να διαθέτουν και την κατάλληλη αμφίεση. Αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο να μην προικιστεί η νύφη με όλα, όσα ο ίδιος θεωρεί απαραίτητα, στέλνει στον αδελφό του το δεύτερο γράμμα, (που δημοσιεύεται εδώ), όπου του απαριθμεί ένα προς ένα όλα τα χρειαζούμενα και μάλιστα κοστολογημένα, ώστε να φροντίσει είτε όλα είτε ό,τι χρειαστεί να συμπληρώσουν, να τα προμηθευτούν οι ίδιοι. Για να προλάβει μάλιστα κάθε αρνητική αντίδραση του Γιωργάκη, που φαίνεται να την περιμένει σίγουρη, βάζει το Δημητρό Δημάκη, Αθηναίο, ο οποίος αυτό τον καιρό βρί­σκεται στη Σμύρνη και του γράφει σχετικά με το προξενιό και την ανάγκη προικισμού του Μιχάλη με όσα ζητάει, επειδή τώρα «και στην Αθήνα ξέρουνε κι εκεί τα στολίδια κι όλα τα συνακόλουθα, που εσυνηθίζανε και στο Ανάπλι, και μάλιστα όπου εκεί είναι ένα σπίτι από τα πρώτα και δεν είναι να λείψει τίποτα» . Από τα γραφόμενα του Μέλου και του Δημάκη γίνεται φανερό πως η Αθήνα αρχίζει σιγά-σιγά να μιμείται τα ήθη του Αναπλιού, του Αναπλιού βέβαια όπως το ξέρανε κάτω από τη βενετσιάνικη διοίκηση —«εσυνη­θίζανε και στο Ανάπλι»— και το οποίο τώρα, δύο μόλις χρόνια κάτω από τον τουρκικό ζυγό, μοιάζει να έχει χάσει πολύ από την εικόνα του παρελθόντος- του. Αντίθετα, στην Αθήνα με την εισροή των επαναπατριζόμενων καλών οικογενειών πραγματοποιείται ουσιαστική ανέλιξη στην κοινωνία της. Οι πληροφορίες για την αθηναϊκή φορεσιά, που μας παρέχονται εδώ, δεν είναι οι στατικές πληροφορίες ενός νοταριακού εγγράφου (προικοσύμφωνο, διαθήκη), αλλά μαρτυρούν τη χρήση της ενδυμασίας ως στοιχείου της κοι­νωνικής διαβάθμισης που προσδοκάται. Ο εκπατρισμένος Μέλος και μέσω του ενδύματος αποβλέπει σε κοινωνική καταξίωση και άνοδο, την οποία είτε είχε και έχασε είτε ελπίζει να αποκτήσει. Ετσι, μπορεί να μεγαλώνει, να φουσκώνει, τις απαιτήσεις της αθηναϊκής ζωής σύμφωνα με τους πόθους του για τέτοια κοινωνική κατάταξη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Μιχάλη για την αμφίεση της γυναίκας-του θα χρειαστεί να ξοδευτούν 1.211 ρεάλια, ενώ η δική του φορεσιά θα κοστίσει μόνο 126, σύνολο και για τους δύο 1.347 ρεάλια. Μιά πρώτη παρατήρηση στην ανδρική και τη γυναικεία φορεσιά είναι ότι δεν αναφέρεται τίποτα για την υπόδηση, πράγμα που πρέπει να εκληφθεί απλά σαν παρά­λειψη· αντίθετα, το ότι δεν γίνεται λόγος για γυναικεία εσώρουχα, όπως τα εννοούμε σήμερα, θα πρέπει είτε να θεωρηθεί εσκεμμένη παρασιώπηση για λόγους σεμνοτυφίας είτε να ερμηνευτεί μάλλον σαν απουσία-τους από τη γυναικεία αμφίεση. Ενδέχεται τέλος να μην έχουμε εδώ την πλήρη και αμιγή εικόνα της αστικής φορεσιάς, αλλά είναι πιθανόν ο Μέλος να αναμειγνύει στοιχεία από την αγροτική ή ακόμα και την πελοποννησιακή ενδυ­μασία, πράγμα όμως που δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι η ανάμειξη αυτή οφείλεται σε δική του σύγχυση, αλλά πιθανό να αποδίδει την πραγματι­κότητα. Πολλά από τα μέρη της αθηναϊκής φορεσιάς, όπως μας περιγράφεται εδώ, τα συναντάμε κι αργότερα σε αθηναϊκά προικοσύμφωνα του β’ μισού του 18ου αι. , μας λείπει όμως εντελώς η εικαστική απόδοση του αθηναϊκού ενδύματος στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Οι ειδήσεις που έχουμε για προγενέστερα ή τα αμέσως μεταγενέστερα χρόνια, εκτός του ότι είναι λιγοστές και σποραδικές, δεν μας δίνουν πάντα μιά ολοκληρωμένη εικόνα και κάποτε δεν ξεκαθαρίζεται, αν πρόκειται για τη λαϊκή ή τη φορεσιά των αρχόντων του τόπου. Οι διαταγές της οθωμανικής διοίκησης στην προσπάθειά της να επιβάλει σαφή διαφοροποίηση ανάμεσα στην ενδυμασία των χριστιανών ραγιάδων και των μουσουλμάνων, αποτελούν πηγή για την ενδυματολογία της εποχής, έστω και αν η διάκριση εντοπίζεται κυρίως στην υπόδηση και το κάλυμμα της κεφαλής και αφορά κατά βάση το χρώμα. Συνεπώς τα 1.347 ρεάλια, που υπο­λογίζει ο Μιχάλης για τα έξοδα αμφίεσής τους, είναι το αντίτιμο 2.694 ξεστιών ή 16.164 οκάδων λαδιού, το οποίο παράγεται από 1.616-2.020 περίπου ελαιόδεντρα

Το κείμενο είναι το εξής, (σημ. γραμμένο ανορθόγραφα από το Μέλο)

«Ηξερο οτη θελης συνχηστης αναγνονον ταύτα, αμη εγο επροκρηνα καλύτερα να σου τα γραψο δια να μην ηπης ηστερα πος δεν τα σηλογηστηκα να σου τα φανεροσο δια να τα γηρεψης κε δια ταυτος σου τα σημηονο δια να μη γηνο μάσκαρας ηστε­ρα, οτη η αυτή ηποθεσης Βέλη τα συνακουλουθα της τα οπηα χρηανζοντε να γίνουνε μηα φοράν μόνον, διατι δεν ηνε η Αθήνα ος καθος την ήξερες οπού εφοραε η γηνεκα μηα γούνα τζηκηαρηα κι οχη αλο, αλα σηνηθηζούνε παρομηα οσαν του Αναπληου. Θελης ηξερης κε ετούτο οτη τα μουλτζα της Αθήνας ηνε ενα δροσηο του οσπητηου, διατη εγο τα ηξερο οτη εκηνο οπού κανουση εκηνα πάλε τα τροση όσον να τα φτηασης κε οσο να τα σηναξης κε μη λογηασης πος ηνε οσαν τα μουλτζα του Μορεος οπού δίνουνε εσοδια κε ημπορη κάνης να πορευτη κε αν του αυγατηση να καμη απο την αυ^ατ^σ^ ενα θέλημα τον οσπητηου τον. Απο τοντο να καταλα/?^ς οτη το καλητερο αργαστηρη εξι ρ^αΑ?]α διδί τον χρονον νηκη κε τηχενη η αφέντρα σον να τα σηλογηστης ολα εκηνα οπού ης την μπαρον σου γράφο, οτη δεν ημπορη να μου λήψη τηποτης ανκης κε περησοτερα. Τορα ηδου οπού τα φανερονο ενα προς ενα όνομα κατ όνομα τη χρηαζετε της γηνεκος, οπού δεν ημπορη ναν της ληψουνε χορης αλο : αρχής καίεΐ

Ό μαματενηα μαννηνηα ζευγαρηα διο, ενα δια στραπατζο κε αλο δια εορτή ρεαλια 90

40 δαχτηληδια που να ηνε αρκετά της )) 150

μαργραρηταρη μαζη με της φούσκες του δια τον λεμον )) 200

μαργαρηταρη δια ξηληκη μαζη με τα φλορηα του )) 120

μπερέτα μαργαρηταρενηα » 030

σκολαρητζα ζηγη μηα με πετρδια ρεαλια 060

ζψαρη πολητηκο » 030

γιλέκο γραν καπρα ;; 030

ζψαρη ρηχτη „ 030

δαμάσκο χρησο μπροκαδο κρεμεζο δια γοννελα πήχεις 12 » 072

δαμάσκο ομηο δια γούνα πήχεις 10 » 060

δαμάσκο ομηο δια ζηποννη κε μπερέτα πήχεις 4 n 024

φορνημεντα δια την γοννα κε δια την γοννελα κε δια το ζηποννη » 070

γοννα ρονχηνη δια να παγενη οξο το χημονα » 060

γοννα ρουχψη δια να παγενη οξο το καλοτζερη ρεαλια 050

χρηταη χρησο δια φονστανη δια κοντογοννη δια πανοβρακη » 080

φονστανη άσπρο φητηλη ενα κε ζηποννη ομηο )) 015

καπΛαμαόες διο μπονχασενηονς δια να τες φορη στο σπητη )) 010

κοντογοννη σημητενηο ενα κε πανοβρατζα σημητενηα δω » 015

χρησομανδιλο δια την κηναγηαλη ενα’ κ αΑα μανδιληα της )) κεφαλής άσπρα κε κολοραδα )) 015

Σονμε, οπον χρηαζητε της γηνεκος ρηαληα χηληα διακοσηα ένδεκα 1211

Εξοδες εδικές μον δια φορεσιές μον

κοντοση με την γοννα τον )) 40

καλονπατζα διο )) 12

τζαχτζηρηα διο

ζηναρηα διο

μπονγασηα διο

δια καπλαμάδες καπλαμάς μεταξοτος

γοννακη ρονχενηο με την γοννα τον καμηζολες

εξε πονκαμησα κε βρατζα οτη ηξερης πος δεν εχο κε δεν τηχενη να καταλισο τον πρητζηον μον»

Μπορείτε να δείτε γκραβούρες με ελληνικές φορεσιές του 18ου αιώνα στο σύνδεσμο εδώ 

πηγή:

http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/mnimon/article/view/7831/7503

 

Πρoστατευμένο: 20+1 ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ (δωρεάν e-book! Με την εγγραφή σας στο blog σας αποστέλλεται ο κωδικός!)

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με κωδικό. Για να το δείτε εισάγετε τον κωδικό σας παρακάτω:

Συνθηματικό:

Πρoστατευμένο: 12 Ανοιχτά online δωρεάν ακαδημαϊκά μαθήματα ελληνικών πανεπιστημίων για τα μνημεία και την τέχνη της Αρχαίας Ελλάδας

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με κωδικό. Για να το δείτε εισάγετε τον κωδικό σας παρακάτω:

Συνθηματικό:

13 Βιβλιογραφικές πηγές για τον κρητομινωικό πολιτισμό -13 bibiographic sources for the creto-minoan civilization

Ξανθουδίδης, Στέφανος, 1864-1928. Οδηγός Μουσείου Ηρακλείου υπό Στεφ. Ξανθουδίδου. Ηράκλειον Εκ του Τυπογραφείου «Νέας Εφημερίδος» 1921.

The Palace of Knossos: Provisional Report for the Year 1903 (in: The Annual of the British School at Athens, 9.1902/1903, S. 1-153) — London, 1903

Evans, Arthur J. The Palace of Minos: a comparative account of the successive stages of the early Cretan civilization as illustred by the discoveries at Knossos (Band 4,1): Emergence of outer western enceinte, with new illustrations, artistic and religious, of the Middle Minoan Phase — London, 1935

Evans, Arthur The ‘Tomb of the Double Axes’ and associated group, and the pillar rooms and ritual vessels of the ‘Little Palace’ at Knossos’ London, 1914

Evans, Arthur Essai de classification des époques de la civilisation minoenne: résumé d’un discours fait au Congrès d’Archéologie à Athènes London, 1906

Fimmen, Diedrich Die Kretisch-mykenische Kultur — Leipzig, 1921

The sea-kings of Crete by Baikie, James, 1866-1931 Published 1910

Hawes, Charles H.; Hawes, Harriet B. Crete, the forerunner of Greece — London, 1909

Pernier, Luigi; Banti, Luisa Guida degli scavi italiani in Creta — Rom, 1947

Pernier, Luigi Il palazzo Minoico di Festòs: scavi e studi della missione archeologica italiana a Creta dal 1900 al 1950 (Band 1): Gli strati più antichi e il primo palazzo — [Rom], 1935

Pendlebury, John D. A handbook to the palace of Minos at Knossos, with its dependencies — London

Hawes, Harriet B. [Hrsg.] Gournia: Vasiliki and other prehistoric sites on the isthmus of Hierapetra, Crete ; excavations of the Wells-Houston-Cramp expeditions, 1901, 1903, 1904 — Philadelphia, [1908]

Bossert, Helmuth Theodor, «Alt Kreta: Kunst und Kunstgewerbe im ägäischen Kulturkreise» — Berlin, 1921

Δείτε όλα τα άρθρα μας  για το μινωικό πολιτισμό,

6 δωρεάν εκδόσεις του Getty Museum για την Αρχαία Ελληνική Τέχνη

Greek Vases: Molly and Walter Bareiss Collection Marion True, Jiří Frel, and Dietrich von Bothmer 1983

Cyprus Before the Bronze Age: Art of the Chalcolithic Period Vassos Karageorghis, Edgar J. Peltenburg 1990

The Terracottas of the Tarantine Greeks Bonnie M. Kingsley 1976

The Getty Kouros Colloquium 1993

Early Cycladic Sculpture: An Introduction, 2nd Edition Pat Getz-Preziosi 1994

Greek Vases in The J. Paul Getty Museum: Volume 1 (OPA 1) 1983

 

Πως φτιάχνονταν τα αρχαία ελληνικά αγγεία-How ancient Greek vases were made

Οι σύγχρονες μελέτες των αρχαίων ελληνικών αγγείων έχουν πιο συχνά επικεντρωθεί στην εικονογραφία τους. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι κατά την αρχαιότητα η δημιουργία των αγγείων ήταν τόσο σημαντική όσο και η  ζωγραφική διακόσμησή τους, και μερικές φορές οι αγγειοπλάστες περήφανα υπέγραψαν τα εμπορεύματά τους. Το βιβλίο αυτό αναλύει τις μεθόδους κατασκευής που χρησιμοποιούνται από τους κεραμείς της Αττικής στη διαμόρφωση των αγγείων τους.

Με βάση την μελέτη της ελληνικής κεραμικής ο Toby Schreiber περιγράφει πώς οι αρχαίοι Έλληνες αγγειοπλάστες κατασκεύαζαν τα αγγεία τους. Από την πληθώρα από αγγεία και θραύσματα στη συλλογή του Μουσείου Getty, οι πολλές φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο δείχνουν πόσο ακόμη και φαινομενικά ασήμαντα θραύσματα μπορεί να αποκαλύψουν σημαντικά στοιχεία  σχετικά με την τεχνική, όταν μελετηθούν από κάποιον που γνωρίζει το αντικείμενο. Τα σχέδια αποδεικνύουν βήμα με βήμα, με αξιοθαύμαστη σαφήνεια πώς ο αγγειοπλάστης εκτελούσε την τέχνη του.

Η σε βάθος ματιά στις τεχνικές κεραμικής κατασκευής που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει το  θαυμασμό σας για τις ικανότητες των αρχαίων Ελλήνων αγγειοπλαστών. Κατεβάστε το βιβλίο από τον επόμενο σύνδεσμο.

Athenian Vase Construction: A Potter’s Analysis Toby Schreiber 1999

Modern studies of ancient Greek vases have most often focused on the iconography of the painted images. Yet we know that in antiquity the potting of the vases was held in at least as much esteem as the painting, and sometimes potters proudly signed their wares. This book analyzes the construction methods used by Attic potters in the forming of their vases.

Based on her study of Greek pottery sherds and vases and on her profound hands-on knowledge of pottery construction techniques, including experiments with the potting of Attic shapes, Toby Schreiber describes how ancient Greek potters constructed their vases. Drawn in large part from vases and fragments in the collection of the Getty Museum, the many photographs that accompany the text show how much even seemingly insignificant sherds may reveal about technique when studied by someone knowledgeable about potting. The drawings—all done by the author—demonstrate step by step with admirable clarity how the potter executed his craft.

The in-depth look at the techniques of pottery-construction techniques presented in this book is bound to increase modern admiration for the abilities of ancient Greek potters.

Written by a master potter, this is a book both for those who know little or nothing about potting techniques and for those who already have an understanding of these matters.

Athenian Vase Construction: A Potter’s Analysis Toby Schreiber 1999

Δείτε πως φτιάχνονται τα πήλινα αγγεία απο τους παραδοσιακούς αγγειοπλάστες εδώ

H συλλογή κυπριακών αρχαιοτήτων του Cesnola – the Cesnola Collection of Cypriot Antiquities

 

the Amathus sarcophagus/η σαρκοφάγος της Αμαθούντας από ασβεστόλιθο

 

H συλλογή αρχαιοτήτων του Censola από την Κύπρο ήταν μία από τις πρώτες εξαγορές του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης. Το 1872, δύο χρόνια μετά την ίδρυσή του, 275 κιβώτια με αντικείμενα αγοράστηκαν και μεταφέρθηκαν στο Μουσείο από τον Luigi Palma di Cesnola, ο οποίος σύντομα έγινε ο πρώτος διευθυντής του. Η συλλογή αυτή, με πάνω από 6.000 έργα, τεκμηριώνει την τέχνη της Κύπρου από περίπου το 3000 π.Χ. έως το 300 μ.Χ σε όλα τα υλικά-πήλινα, χάλκινα, πολύτιμους λίθους, γυαλί, ασήμι και χρυσό έλασμα, και κοσμήματα. Η διάκριση της συλλογής, ωστόσο, έγκειται στα απαράμιλλης τέχνης πέτρινα γλυπτά τα οποία είναι όμορφα εικονογραφημένα και καταλογογραφημένα σε αυτή τη μοναδική δημοσίευση. Οι 635 μεγάλες πέτρινες σαρκοφάγοι, επιτύμβια μνημεία και γλυπτά αναθήματα, κυρίως του 6ου-4ου  αιώνα π.Χ., μαρτυρούν τον πλούτο και τη δύναμη των ατόμων που τα παρήγγειλαν στους καλλιτεχνες. Η εξαιρετική ποικιλία τύπων αντανακλά επίσης τη διαδοχή των ηγεμόνων που κυριάρχησαν το νησί και εκμεταλλεύτηκαν τους πόρων του, και δείχνει τις επιρροές των πολιτιστικών ανταλλαγών με άλλους μεγάλους πρώιμους πολιτισμούς σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε σε e-book την έκδοση του Μητροπολιτικού Μουσείου της Ν.Υόρκης και να θαυμάσετε τις κυπριακές αρχαιότητες!

The Cesnola Collection of antiquities from Cyprus was one of the earliest acquisitions by The Metropolitan Museum of Art. In 1872—two years after its founding—275 crates of objects were purchased and brought to the Museum by Luigi Palma di Cesnola, who soon became its first director. This collection, with over 6,000 works, documents the art of Cyprus from ca. 3000 B.C. through ca. A.D. 300 in all major media—terracottas, bronzes, gems, glass, silver and gold plate, and jewelry. The distinction of the collection, however, lies in the stone sculptures that are unequalled in any other institution and that are beautifully illustrated and cataloged in this unique publication. The 635 large-scale stone sarcophagi, funerary monuments, and votive sculptures, primarily of the sixth through fourth centuries B.C., testify to the wealth and power of the individuals that commissioned them. The exceptional variety of types reflects the succession of rulers that dominated the island and exploited its resources, and shows influences of the cultural exchanges with other great early civilizations across the Mediterranean.

κατεβάστε το βιβλίο από εδώ/download the book depicting the whole collection from here

5 Δωρεάν Βιβλία Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης από τα μεγαλύτερα Μουσεία του Κόσμου

Δεν ξέρω εάν μένετε στην Νέα Υόρκη ή σχεδιάζετε σύντομα ένα ταξίδι εκεί. Για αυτούς που λατρεύουν την αρχαία ελληνική τέχνη, τα αγάλματα και τα στολισμένα αντικείμενα που κοσμούσαν την καθημερινότητα των προγόνων μας και δεν πρόκειται άμεσα να επισκεφτούν το Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν.Υόρκης, να η ευκαιρία να ξεναγηθούν στις συλλογές του μέσα απο αυτούς τους μοναδικούς καταλόγους. 5 βιβλία για την αρχαία Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό εντελώς δωρεάν! Καλή σας ημέρα!

Greek Art of the Aegean Islands Von Bothmer, Dietrich, and Joan R. Mertens (1979)

Greek Vase Painting [adapted from The Metropolitan Museum of Art Bulletin, v. 31, no. 1 (Fall, 1972)] Von Bothmer, Dietrich (1987)

Greek Art From Prehistoric to Classical: A Resource for Educators Norris, Michael, Carlos Picón, Joan Mertens, Elizabeth Milleker, Seán Hemingway, and Christopher Lightfoot (2000)

The Metropolitan Museum of Art. Vol. 2, Greece and Rome The Metropolitan Museum of Art, introduction by Joan R. Mertens (1987)

«A New Analysis of Major Greek Sculptures in the Metropolitan Museum: Petrological and Stylistic»: Metropolitan Museum Journal, v. 49 (2014) Lazzarini, Lorenzo and Clemente Marconi (2014)

 

 

Πρoστατευμένο: Κατεβάστε δωρεάν 7 full text αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες στο πρωτότυπο και τη μετάφρασή τους στα νέα ελληνικά

Αυτό το περιεχόμενο είναι προστατευμένο με κωδικό. Για να το δείτε εισάγετε τον κωδικό σας παρακάτω:

Συνθηματικό: