Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας» στην Ιστιαία

Πέρασε ένας μήνας, απο την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Γλώσσα με άρωμα… Βόρειας Εύβοιας» στις 29 Οκτωβρίου και δεν έχω γράψει κάτι για το γεγονός αυτό στο blog μου. Από τη μία επειδή οι τοπικές ηλεκτρονικές εφημερίδες έγραψαν για την εκδήλωση (μπορείτε να διαβάσετε εδώ το άρθρο του palmosev.gr και του ΔΙΑΥΛΟΣΝΕWS) από την άλλη λόγω έλλειψης χρόνου, τελικά το άρθρο αυτό καθυστέρησε κάποιο διάστημα, χρόνος όμως που ίσως ήταν σημαντικός για να κατασταλάξει μέσα μου η εκδήλωση και να μπορώ να κάνω μια εποικοδομητικότερη αυτοκριτική.

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε σε συνεργασία με το Σύλλογο Γυναικών Ιστιαίας, που αγκάλιασε με αγάπη την ιδέα και την υλοποίησε. Τα μέλη του Συλλόγου κ. Άννα Καλέμη, κ. Φρόσω Θεοχάρη και κ. Κωνσταντίνα Διαμαντή προσφέρθηκαν με χαρά να δραματοποιήσουν ένα απο τα θεατρικά που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, το οποίο τροποποιήθηκε ελαφρά για τις ανάγκες της παράστασης και της καλύτερης διανομής των ρόλων.  Την παρουσίαση του βιβλίου ανέλαβε ευγενικά η  φιλόλογος κ. Μαρία Τρίγκα. Όλοι μαζί διαμορφώσαμε μια ομάδα που από την αρχή έθεσε ως στόχο να παρουσιάσει πέρα απο το βιβλίο και την λαϊκή γλώσσα του τόπου μας, με έναν όσο το δυνατότερο αλληλεπιδραστικό με το κοινό τρόπο.

Βασικά, θέτοντας αυτόν τον στόχο, αυτή η παρουσίαση- εκδήλωση αποτέλεσε για την ομάδα μας μια πρόκληση. Μια πρόκληση γιατί θέλαμε να ξεφύγουμε απο την τυπική παρουσίαση των βιβλίων με τις ομιλίες αλλά και γιατί είχαμε ένα θέμα τόσο ζωντανό που θα έπρεπε να παρουσιαστεί και ζωντανά, όχι αποκομμένο απο την πραγματική ζωή την οποία πλαισιώνει. Η οργάνωση της εκδήλωσης κράτησε κάτι λιγότερο απο δύο μήνες. Δύο μήνες στους οποίους έγιναν αρκετές πρόβες για το θεατρικό μονόπρακτο, έγιναν πολλαπλές συναντήσεις με τους ομιλητές, κουβεντιάσαμε για τον τρόπο παρουσίασης, επιλέξαμε τις ιστορίες που θα ακούγονταν… Όλα τα άτομα της ομάδας δούλεψαν επιμελώς, θυσιάζοντας τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους ή ξεκλέβοντας χρόνο απο τις καθημερινές τους δραστηριότητες, για να παρουσιάσουν σε αυτή τη εκδήλωση με αγάπη ένα κομμάτι της Βόρειας Εύβοιας.

Την τελευταία μέρα κι ενώ όλα είχαν μπει στην τελική ευθεία, είχαμε στήσει το σκηνικό, και κάναμε την γενική πρόβα, όλους μας έπιασε ένα άγχος… Για μένα, η ένταση αυτού του άγχους ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Έχουμε κάνει αρκετές παρουσιάσεις με το πρώτο βιβλίο μου «Παραδοσιακές Ελληνικές Φορεσιές Βόρεια Εύβοια«, έχουμε μιλήσει αρκετές φορές στο κοινό, αλλά αυτό που ετοιμάζαμε ξέφευγε απο τα τυπικά πλαίσια μιας παρουσίασης. Θέλαμε κάτι ελαφρύ, πηγαίο και ανεπιτήδευτο, όπως η ντοπιολαλιά μας και επιδιώκαμε να βγάλουμε προς τα έξω την αγάπη μας για τον τόπο μας. Θα πετύχαινε;

Δεν ξέρω αν εσείς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στην εκδήλωση και σας ευχαριστώ θερμά που μας τιμήσατε- ευχαριστηθήκατε όσο εμείς με το αποτέλεσμα.

Για μένα όμως ήταν μια σημαντική μέρα, όχι τόσο γιατί παρουσιάστηκε το νέο μου βιβλίο στο κοινό, αλλά γιατί με αφορμή αυτή την εκδήλωση δώσαμε το βήμα στους προγόνους μας – στην προηγούμενη γενιά – να μιλήσουν, να μοιραστούν μαζί μας τα βιώματά τους, να μας παραδειγματίσουν και να μας θυμίσουν οτι είμαστε η συνέχεια μιας αλυσίδας που δεν πρέπει να αφήσουμε να κοπεί. Νομίζω οτι από όλα όσα δείξαμε και κάναμε εκείνη τη βραδιά αυτό ήταν το βασικότερο, δεδομένου οτι στην καθημερινότητά μας σπάνια επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δαπανήσει ουσιαστικό χρόνο με τους παππούδες μας, χάνοντας έτσι την πολύτιμη εμπειρία τους απο τη ζωή – ή μήπως τα ξέρουμε όλα και νομίζουμε οτι δεν τους χρειαζόμαστε ουσιαστικά;

Ευχαριστώ πολύ που τίμησαν την εκδήλωση τον εκπρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου, τον π. Γεώργιο Χαιρόπουλο, και τους ιερείς της περιοχής μας, τον  Αντιπεριφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας στον τομέα του Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Ιωάννη Κοτζιά, τη Δήμαρχο Ιστιαίας κ. Λίνα Σπανού, τους εκπροσώπους και τα μέλη των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής μας αλλά και όλους τους φίλους – συμπολίτες μας και λάτρεις του ευβοϊκού πολιτισμού που μας στηρίζουν πάντα με τη θετική τους ενέργεια και με τη φυσική τους παρουσία.

με την Δήμαρχο Ιστιαίας κ. Λίνα Αλεξίου- Σπανού και την Δ/ντρια του Γενικού Λυκείου Ιστιαίας κ. Κατερίνα Μαλάκη  πηγη

Ευχαριστώ θερμά όλους τους συμμετέχοντες, τις κ. Άννα Καλέμη, Φρόσω Θεοχάρη, Κων/να Διαμαντή, και Μαρία Τρίγκα , τον κ. Γιάννη Γεωργατζή και την κ. Μαρία Κελεπούρη, που στόλισαν την εκδήλωση με τις αφηγήσεις τους, την  Διευθύντρια του Γενικού Λυκείου Ιστιαίας κ. Κατερίνα Μαλάκη για την παραχώρηση της Αίθουσας Πολιτισμού καθώς και την κ. Ελένη Πετεβέ.

Πολλές ευχαριστίες στους ευγενικούς χορηγούς επικοινωνίας της εκδήλωσης και του βιβλίου, στο radioistiaia και την κ. Ράνια Παπαδοπούλου, τον palmosev.gr και την κ. Πάρη Ντελκή, το Diavlosnews και τον κ. Χρήστο Μπεκιάρη, το istiaianews και τον κ. Δημήτρη Καραφύλλη, το eviaportal και την κ. Βασιλική Μούλου.

Ευελπιστώ να παρουσιάσουμε και πάλι το βιβλίο με νέες ιδέες, σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους και σε άλλα χωριά και κωμοπόλεις της περιοχής μας, μιας και ο λαϊκός μας πολιτισμός είναι ακόμη ζωντανός, είναι ακόμη ενεργός και εμείς έχουμε χρέος να τον αναδείξουμε, συνειδητοποιώντας παράλληλα  και την ουσιαστική αξία του.

Για όποιον επιθυμεί να το προμηθευτεί βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία της Βόρειας Εύβοιας, μπορείτε να το παραγγείλετε με το isbn του 978-618-82199-3-9 σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας, και τηλεφωνικά απο τον εκδοτικό στο τηλ. 2226052462 ή 6946284824. Το κόστος του είναι 17,5 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά (η αντικαταβολή χρεώνεται επιπλέον 2,3 ευρώ)

 

 

Advertisement

Η παρουσίαση του βιβλίου «Ελληνικές Παραδοσιακές Φορεσιές Β. Εύβοια» στο Μαντούδι Ευβοίας

Στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου στο Μαντούδι Ευβοίας, βρεθήκαμε με χαρά την περασμένη εβδομάδα να μιλάμε για τον ευβοϊκό πολιτισμό.

Με πλοηγό το βιβλίο «Ελληνικές Παραδοσιακές Φορεσιές Βόρεια Εύβοια»  μας δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τους παρευρισκομένους και να μιλήσουμε για τις τοπικές βορειο-ευβοϊκές φορεσιές και τα κοσμήματά τους, την αξία, την δημιουργία, τον τρόπο ντυσίματος αλλά και τον συμβολισμό τους.

Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε με εξαίρετο τρόπο η ιστορικός-φιλόλογος κ. Ιωάννα Παπαϊωάννου η οποία ανέλυσε εν συντομία τα μέρη του βιβλίου αλλά και φώτισε τις ιδιαίτερες πτυχές του, που αφορούσαν τον τοπικό πολιτισμό της περιοχής.

Το βήμα στη συνέχεια φιλοξένησε τον κ. Θεοφάνη Ραμιώτη, ο οποίος πλαισίωσε την παρουσίαση με την έκθεση των αντιγράφων των αυθεντικών παραδοσιακών κοσμημάτων που κατασκευάζει. Ο κ. Ραμιώτης  παρουσίασε με διαφάνειες τις τεχνικές δημιουργίας των παραδοσιακών κοσμημάτων που στολίζουν τα σεγκούνια της Βόρειο-ανατολικής Εύβοιας και του Μαντουδίου. Επίσης, πρόβαλλε βίντεο στους παρευρισκομένους και τους εξήγησε αναλυτικά πώς κατασκευάζεται ένα παραδοσιακό συρματερό κόσμημα στο εργαστήριο.

Στη συνέχεια μου δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσω ζωντανά, τα σεγκούνια της περιοχής, αναφέροντας αναλυτικά τα κομμάτια της φορεσιάς. Παράλληλα παρέθεσα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για καθένα από αυτά τα ενδύματα που επιδεικνύονταν, για τις παραδόσεις και συνήθειες που συνδέονται με αυτά αλλά και για τα κοσμήματά τους.

Την εκδήλωση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των ακροατών μέχρι τέλους, έκλεισε ο πανοσιολογιώτατος αρχιμ. π. Δαμασκηνός Μάκρας ο οποίος ευχαρίστησε και τίμησε τον οικοδεσπότη της εκδήλωσης, τον αιδεσιμολογιώτατο αρχιερατικό επίτροπο Κηρέως π. Ιωάννη Μαρκου, και προϊστάμενο του Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, χαρίζοντάς του έναν ασημένιο σταυρό.

 

Την παρουσίαση τίμησαν με την παρουσία τους οι αιδεσιμολογιώτατοι ιερείς της περιοχής π. Νικόλαος Μάρκου, π. Βασίλειος Μάρκου, π. Δημήτριος Σταμούλης, η Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Μαντουδίου, οι Πρόεδροι και τα Δ.Σ. των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής και αρκετός κόσμος, φίλοι της παράδοσης και του πολιτισμού.

Ευχαριστούμε θερμά τους αιδεσιμολογιώτατους  π. Ιωάννη Μάρκου και π. Νικόλαο Μάρκου, τις οικογένειές τους, αλλά και όλους τους ανθρώπους που βοήθησαν για το στήσιμο της εκδήλωσης, για την αγάπη και την αβραμιαία φιλοξενία τους και τις κυρίες Έλενα Αλατζά και Ολυμπία Ματσούκα για τον κόπο και την άδολη βοήθειά τους στην παρουσίαση των σεγκουνιών. Επίσης ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που με την προσέλευσή τους στήριξαν την εκδήλωση, ανάμεσα στους οποίους ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η παρουσία μιας κυρίας εκ των χορηγών της έκδοσης του βιβλίου από την Αμερική, που βρέθηκε στο Μαντούδι και άδραξε την ευκαιρία να μας γνωρίσει. Τέλος, ευχαριστούμε τον Πρόεδρο, τη χοροδιδάσκαλο και τα μέλη του Χορευτικού Συλλόγου «Μάκιστος«, οι οποίοι, εκτός της φυσικής τους παρουσίας, εξέδωσαν πρόσφατα το νέο τους ημερολόγιο, με θέμα κοσμήματα των φορεσιών της Βόρειας Εύβοιας, δημιουργημένα από τον Θεοφάνη Ραμιώτη.

Η εκδήλωση αυτή στο Μαντούδι μας ευχαρίστησε και μας γέμισε θετική ενέργεια για να συνεχίσουμε να προβάλλουμε με αγάπη τον ευβοϊκό πολιτισμό μας. Ελπίζουμε σύντομα να βρεθεί ευκαιρία να ανταμώσουμε και πάλι.

 

Το νέο βιβλίο της Ασημίνας Ντέλιου «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας»

Το βιβλίο «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας» περιλαμβάνει το γλωσσικό πλούτο του βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος, της ντοπιολαλιάς της ιδιαίτερης πατρίδας της συγγραφέως Ασημίνας Ντέλιου, το οποίο  καταγράφει και διασώζει τα τελευταία 13 χρόνια.

Κατεβάστε δείγμα του βιβλίου πατώντας το σύνδεσμο εδώ δείγμα βιβλίου

 

Το βιβλίο «Γλώσσα με άρωμα…Βόρειας Εύβοιας» περιλαμβάνει το γλωσσικό πλούτο του βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος. Στις σελίδες του μπορεί κανείς να βρει περίπου 3000 λέξεις, και πάνω από 500 εκφράσεις, μαζί με την ιστορία τους αλλά και τις ιστορίες οι οποίες τις δημιούργησαν! Κάθε λέξη ή φράση είναι χαρακτηριστική και αποτελεί ένα νοσταλγικό κομμάτι των ελληνικών ριζών και της τοπικής ιστορίας του τόπου. Στο βιβλίο, συμπεριλαμβάνονται παράλληλα με τις λέξεις, αρκετές πηγές – αποσπάσματα διηγήσεων ηλικιωμένων, γραμμένα στην ιδιωματική γλώσσα – όπως καταγράφησαν από λαογράφους των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά και πρόσφατα από την ίδια τη συγγραφέα.

Για να γίνει πιο θελκτικό το ιδίωμα, στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται επίσης, επτά μικρά θεατρικά μονόπρακτα στην ιδιωματική γλώσσα, εμπνεύσεως της συγγραφέως. Τα θέματά τους σχετίζονται με τη ζωή και τα παλαιά έθιμα των κατοίκων της Βορείου Ευβοίας, έτσι ώστε να μπορούν να δραματοποιηθούν στα σχολεία ή μέσω των συλλόγων. Σκοπός τους είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ιδιωματική γλώσσα αλλά και να μας επιτρέψουν να ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, καθώς οι παλαιότεροι θα ανακαλέσουν νοσταλγικές μνήμες από το παρελθόν. Το βιβλίο στοχεύει στο να διασώσει το γλωσσικό ιδιωματικό υλικό, προκειμένου αφενός να είναι στη διάθεση των γλωσσολόγων και ερευνητών και αφετέρου για να μπει σε κάθε ευβοιώτικο σπίτι, που θέλει να ξαναθυμηθεί ή να μην ξεχάσει το τοπικό του χρώμα, να μπει στα σχολεία και να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τον τοπικό  πολιτισμό.

Το βιβλίο τεκμηριώνεται επίσης από την βιβλιογραφία του, που αποτελείται από περίπου 100 αναφορές από παλιά βιβλία και προσωπικές μαρτυρίες.

Σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προβολή της σε μια παγκόσμια κοινωνία … σε μια εποχή που οι τοπικές ιδιόλεκτοι στον κόσμο προστατεύονται και διδάσκονται στα σχολεία… το  βιβλίο αυτό  καταγράφει ένα πλαστικό στοιχείο του λαϊκού Ευβοϊκού πολιτισμού για να μπορεί να είναι διαθέσιμο για τις επόμενες γενιές και αξίζει να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη σας.

 

Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΘΡ και σε 62 χώρες του εξωτερικού μέσω της Amazon. Mπορείτε να το προμηθευτείτε έντυπο ή e-book με τις επιλογές που δίνονται εδώ στη σελίδα του βιβλίου  ή ακόμη να το παραγγείλετε στη συγγραφέα στο e-mail: ramiotisart@gmail.com

ISBN: 978-618-82199-3-9

Σελ. 304 Μέγεθος : 17Χ24 cm 

Ασπρόμαυρη έκδοση σε κρέμ χαρτί , Έγχρωμο ματ εξώφυλλο

Τιμή : 17,5 ΕΥΡΩ (μέσω της συγγραφέως) ή 21$ (μέσω του εκδοτικού παγκοσμίως)

(ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ για εντός Ελλάδος με ΕΛΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΜΕΣΩ ΤΡΑΠΕΖΗΣ)

Εμείς προσπαθούμε να διασώσουμε το βορειοευβοϊκό γλωσσικό ιδίωμα: Εσείς μπορείτε να μας βοηθήσετε να εκδώσουμε το βιβλίο;

Γειά σας και χρόνια πολλά με υγεία και χαρά! Χαρούμενο 2017!

Μετά από πολλές  αναρτήσεις για τον ελληνικό πολιτισμό που τόσο αγαπάμε, σήμερα, θα ήθελα να σας μιλήσω για τη νέα μου δουλειά, που έχει ολοκληρωθεί και ζητά την βοήθειά σας για να μπορέσει να βρει το δρόμο για την έκδοση.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Τα τελευταία 13 χρόνια ασχολούμαι σταθερά με την καταγραφή του Βορειοευβοϊκού γλωσσικού ιδιώματος που αποτελεί το ιδίωμα της ιδιαίτερης πατρίδας μου, το ιδίωμα με το οποίο μεγάλωσα. Η καταγραφή των λέξεων και των ιδιωματικών εκφράσεων στην αρχή ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι, όπως όλα τα όμορφα πράγματα, στην πορεία όμως αποτέλεσε μια συνειδητή προσπάθεια με πολύ κόπο, έρευνα και μελέτη. Μέχρι σήμερα έχει συλλεχθεί ένα υλικό πλέον των 3000 λέξεων, και πάνω απο 500 εκφράσεις, μαζί με την ιστορία τους αλλά και τις ιστορίες οι οποίες τις δημιούργησαν! Κάθε λέξη ή φράση είναι μοναδική και αποτελεί ένα νοσταλγικό κομμάτι των ελληνικών ριζών μας και ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας μας.

Επιλέξαμε αυτό το υλικό να το εντάξουμε σε ένα βιβλίο προκειμένου αφενός να μη χαθεί και να είναι στη διάθεση των γλωσσολόγων και ερευνητών οι οποίοι θα μπορέσουν να το αξιοποιήσουν προς όφελος της περιοχής μας και αφετέρου για να μπει σε κάθε ευβοιώτικο σπίτι, που θέλει να ξαναθυμηθεί ή να μην ξεχάσει το τοπικό του χρώμα, για να μπει στα σχολεία και να το διαβάζουν τα παιδιά, να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τον τοπικό  πολιτισμό.

Στο βιβλίο, επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε, παράλληλα με τις λέξεις μας, αρκετές πηγές, αποσπάσματα διηγήσεων των παππούδων μας,  γραμμένα στην ιδιωματική γλώσσα, όπως τις είπαν στους καταγραφείς των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά και σε μένα την ίδια. Για να γίνει πιο θελκτικό το ιδίωμα, στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται επίσης, επτά μικρά θεατρικά μονόπρακτα που μπορεί να εμπνεύσουν τους εκπαιδευτικούς και να δραματοποιηθούν στα σχολεία ή μέσω των συλλόγων. Σκοπός τους είναι να προκαλέσουν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ιδιωματική γλώσσα αλλά και να μας επιτρέψουν να ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, καθώς οι παλαιότεροι θα ανακαλέσουν νοσταλγικές μνήμες από το παρελθόν. Κάποια από αυτά δραματοποιήθηκαν πρόσφατα στην εκδήλωση «Σκόρπια Φύλλα του Αγροτικού Βίου μέσα απο τα μάτια του Δροσίνη» που έγινε στην Ιστιαία φέτος τον Οκτώβριο σε μια κατάμεστη αίθουσα, πράγμα που δείχνει το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτού του είδους τις διαδραστικές εκδηλώσεις. Το βιβλίο τεκμηριώνεται επίσης από την βιβλιογραφία του, που αποτελείται από περίπου 200 αναφορές από παλιά βιβλία και προσωπικές μαρτυρίες.

Γιατί είναι σημαντικό να διασώσουμε το τοπικό ιδίωμα της Βόρειας Εύβοιας; H τοπική μας γλώσσα  στο βόρειο τμήμα της Εύβοιας είναι σημαντική, δεδομένου ότι είναι ένα ιδίωμα που αποτελείται ως επί το πλείστον από αρχαίες ελληνικές λέξεις που τροποποιήθηκαν ελαφρώς το πέρασμα των χρόνων. Αυτό συνέβη λόγω της απομόνωσης της περιοχής, καθώς μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η μόνη πρόσβαση στη βόρεια Εύβοια ήταν με τη βοήθεια μικρών σκαφών από την απέναντι ακτή της Στερεάς Ελλάδος και από τη Χαλκίδα, ενώ η επικοινωνία και οι πολιτιστικές ανταλλαγές με άλλους ανθρώπους ήταν μικρή, σε αντίθεση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Το βορειοευβοϊκό ιδίωμα ανήκει στα Βόρεια Ιδιώματα, που σημαίνει ότι έχει πολλές ομοιότητες με τις ντοπιολαλιές της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης. Παρόλα αυτά έχει δικές του μοναδικές ιδιαιτερότητες, ξεχωριστό λεξιλόγιο και φαινόμενα που αποτελούν στοιχεία της τοπικής μας ταυτότητας και οφείλουμε να τα διαφυλάξουμε.

Προκειμένου να καλύψουμε τα έξοδα για την έκδοση του βιβλίου, σε μια εποχή που οι στρόφιγγες των χρηματοδοτήσεων από τους δημόσιους φορείς έχουν κλείσει, και οι προσωπικές μας δαπάνες έχουν περισταλεί σημαντικά, ξεκινήσαμε μια διεθνή καμπάνια μέσω της πλατφόρμας χρηματοδότησης του indiegogo, στην οποία μπορεί ο καθένας ιδιώτης, σύλλογος ή επιχείρηση, να συνεισφέρει από 5 ευρώ για να μπορέσει το βιβλίο αυτό να κυκλοφορήσει και να είναι διαθέσιμο. Δεν υποτιμούμε καθόλου την μικρή χορηγία, διότι πολλοί μαζί μπορούμε να καταφέρουμε ο,τι δεν μπορεί να καταφέρει ο ένας μόνος του. Επίσης, ανάλογα το ύψος της χορηγίας είναι διαθέσιμα από εμάς για τους χορηγούς μας και κάποια δώρα, είτε το ίδιο το βιβλίο και το e-book, είτε ένα μενταγιόν με την Ελλάδα ή την Εύβοια, είτε ένα παραδοσιακό κόσμημα, είτε ακόμη κι ένα Σαββατοκύριακο στην περιοχή μας. Αυτά αποτελούν μια ανταμοιβή, αλλά περισσότερο μια απόδειξη εκτίμησης ότι κι εσείς συμβάλλατε σε αυτή την προσπάθεια και συστρατευτήκατε στο να σώσουμε και να προβάλλουμε μια μη καταγεγραμμένη τοπική ιδιόλεκτο, όπως έχει γίνει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος αλλά όχι μέχρι τώρα για την Εύβοια.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προβολή της σε μια παγκόσμια κοινωνία … σε μια εποχή που η γλώσσα του διαδικτύου τείνει να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει τις τοπικές γλώσσες… σε μια εποχή που οι τοπικές ιδιόλεκτοι στον κόσμο προστατεύονται και διδάσκονται στα σχολεία… γιατί εμείς να μην έχουμε ένα βιβλίο που να καταγράφει αυτό το στοιχείο του λαϊκού μας πολιτισμού για να μπορεί να είναι διαθέσιμο για τις επόμενες γενιές; Γιατί εμείς να μην προβάλλουμε και να μην διασώσουμε την Ευβοϊκή γλωσσική μας ταυτότητα όπως έχουν κάνει άλλα νησιά της Ελλάδος;

Θέλω πολύ να σας βρω συμπαραστάτες στο έργο μου. Θυμηθείτε οτι η κάθε μικρή χορηγία, αποτελεί μια ένδειξη εμπιστοσύνης και στήριξης στο έργο του συγγραφέα και τον ενθαρρύνει να συνεχίσει να συλλέγει, να καταγράφει και να προβάλλει τον τόπο και την Ελλάδα στα πέρατα της Οικουμένης. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Ο χρόνος περνάει και τα στοιχεία χάνονται όσο πεθαίνουν οι παππούδες μας.  Και εμείς όλοι είναι απαραίτητο να στηρίζουμε αυτούς που σε πείσμα των καιρών κάνουν κάποιο κόπο προς την διάσωση του ελληνισμού και της ταυτότητάς μας για να συνεχίσουν και στο μέλλον να το κάνουν.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Σας εύχομαι το 2017 να είναι μια υπέροχη χρονιά, γεμάτη με δραστηριότητες που σας γεμίζουν και ανυψώνουν το πνεύμα σας!

Ασημίνα Ντέλιου

ΥΓ: Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου μπορείτε να μου στείλετε μήνυμα στο assi_del@yahoo.gr

 

 

 

Κατεβάστε δωρεάν τα Πρωτοχρονιάτικα Διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι ο πιο γνωστός Έλληνας συγγραφέας που αποτύπωσε το  ελληνικό λαϊκό στοιχείο με ηθογραφική και λαογραφική χροιά στο έργο του.

Από τα 170 διηγήματα του Παπαδιαμάντη που γνωρίζουμε, περίπου 35 είναι γραμμένα με αφορμή τις δύο μεγάλες χριστιανικές εορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα,  ή αναφέρονται με κάποιον τρόπο σ’ αυτές. Τα περισσότερα, γύρω στα 25 αναφέρονται στην εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων (τα περισσότερα αναφέρονται κυρίως στην περίοδο από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι την τρίτη μέρα), της Πρωτοχρονιάς (τρία μόνα στο διήμερο της παραμονής και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς) και των Φώτων (δύο μόνο).

Σχεδόν όλα τα εορταστικά του διηγήματα γράφτηκαν για να δημοσιευτούν στις εφημερίδες και διαδραματίζονται (εκτός από δύο) στο νησί της καταγωγής του, στη Σκιάθο. Τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν την περίοδο από το 1887 έως το 1899, ενώ καμια δεκαριά δημοσιεύτηκαν ως το 1907. H χρονική περίοδος, στην οποία αναφέρονται κάποια από τα διηγήματά του, δηλώνεται εμφανώς στον τίτλο: πχ.: Το Χριστόψωμο, στο Χριστό στο Κάστρο, Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη, Φώτα Ολόφωτα.

Από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε τα πρωτοχρονιάτικα διηγήματά του και να τα απολαύσετε διαβάζοντάς τα στα παιδιά σας τώρα στις γιορτές!

protoxroniatika-diigimata-papadiamantis-ekdoseis-schooltime.gr2013

πηγή πληροφοριών για τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη

Μια διαφορετική προσέγγιση στη ζωή της Βόρειας Εύβοιας του 19ου αιώνα μέσα από το θέατρο

Με πολλή αγάπη για την τοπική μας κουλτούρα, εθελοντική προσφορά και σεβασμό απέναντι στην βορειοευβοιώτικη ιδιόλεκτο, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γυναικών Ιστιαίας και το Σύλλογος Φίλων του Μουσείου Δροσίνη, διοργανώσαμε μια διαφορετική για τα δεδομένα της βόρειας Εύβοιας εκδήλωση, η οποία δικαίωσε τους κόπους των συντελεστών της, μίας και η προσέλευση του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από αθρόα, στην Αίθουσα Πολιτισμού του Λυκείου Ιστιαίας, η οποία δεν στάθηκε ικανή να χωρέσει τον κόσμο που προσήλθε.

Η εκδήλωση με τίτλο «Σκόρπια Φύλλα του Αγροτικού Βίου μέσα από τα μάτια του Γ.Δροσίνη» είχε ως στόχο την μεταφορά μας μέσα απο την δραματοποίηση μικρών θεατρικών, στην εποχή που ενέπνευσε τον Γεώργιο Δροσίνη για να γράψει τα έργα του «Αγροτικές Επιστολές» και «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» τα οποία αναφέρονταν στις εμπειρίες του από τη συναναστροφή του με τους απλοϊκούς κατοίκους της Βόρειας Εύβοιας του τέλους του 19ου αιώνα .Η δραματοποίηση των θεατρικών διαλόγων, οι οποίοι ήταν εμπνευσμένοι από τις «Αγροτικές Επιστολές» και γράφτηκαν στο τοπικό μας βορειοευβοϊκό ιδίωμα από εμένα και την Μαρία Τρίγκα, ήταν απολαυστική και προκάλεσε άφθονο γέλιο στους παρευρισκόμενους, σε μια εποχή που το γέλιο είναι κάτι παραπάνω απο αναγκαίο για την ψυχική μας εκτόνωση και την πνευματική μας ανάταση.

Στη σκηνή είδαμε κατά σειρά εμφάνισης τους Φιλοθέη Τσιρόζογλου, Στρατή Λούλη, Μάχη Αρβανιτόγιαννη, Νικόλαο Γεωργόπουλο, Φρόσω Σπανού, Σπύρο Αναγνώστου, Νίκο Μάρκου, Άννα Καλέμη, Χρήστο Ζάκκα και Κωνσταντίνα Διαμαντή, ενώ μαζί με τη Μαρία Τρίγκα είχαμε το ρόλο των αφηγητών πλαισιώνοντας τα θεατρικά.

Η πρόταση αυτή του Συλλόγου Γυναικών να γράψουμε θεατρικούς διαλόγους στο τοπικό μας ιδίωμα ήταν κάτι παραπάνω απο απρόσμενη για μένα, μιας και πρόσφατα ολοκλήρωσα το νέο μου βιβλίο που αφορά στην καταγραφή του τοπικού ιδιώματος της Βόρειας Εύβοιας, για το οποίο είμαι σε αναζήτηση χορηγών προκειμένου να βρεί τον δρόμο του για τα βιβλιοπωλεία.

Με το βιβλίο αυτό γίνεται μια προσπάθεια να αποτυπωθεί το γλωσσικό ιδίωμα της Βόρειας Εύβοιας όπως ακόμη μιλιέται στα χωριά από την Αγία Άννα μέχρι και τη Λιχάδα μέσα από μία έρευνα-συλλογή λεξιλογικού υλικού που έχει κρατήσει 13 χρόνια. Σε αυτό το πόνημα διασώζονται 2300 ιδιαίτερες ιδιωματικές λέξεις και πάνω από 250 εκφράσεις της τοπικής ιδιολέκτου, που χρησιμοποιούνταν τακτικά από τους παλαιότερους αλλά και αρκετοί από τους νεότερους διασώζουν στον προφορικό τους λόγο. Τα σπαράγματα αυτά της γλώσσας μας, που αποτελούν ένα δείγμα της ιδιαίτερης πολιτισμικής μας κληρονομιάς και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ανθρωπολογική μας ταυτότητα, έγινε προσπάθεια να ετυμολογηθούν, να βρεθούν οι ρίζες τους αλλά και οι συγγένειές τους με άλλες περιοχές της Ελλάδος, και τελικά να διαπιστωθεί η ιστορική συνέχεια του τοπικού ιδιώματος, που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Επίσης διαπιστώνεται γλωσσική διαφορά ανάμεσα σε ομάδες χωριών της Βόρειας Εύβοιας και η εξελικτική δύναμη των λέξεων καθώς αυτές μετασχηματίζονται σημασιολογικά μέσα στο πέρασμα των χρόνων, ανάλογα με τις τρέχουσες συνθήκες ζωής. Το βιβλίο συμπληρώνεται με πολλές πηγές οι οποίες αποδίδουν εκφάνσεις της ζωής στα τέλη του 19^ου αιώνα, με το ιδιαίτερο λεξιλογικό χρώμα, εκτεταμένη βιβλιογραφία αλλά και 7 θεατρικά δρώμενα που αναφέρονται σε καταστάσεις της καθημερινής ζωής με ιδιωματικό λόγο.

Η Βόρεια Εύβοια είναι ένας τόπος με δυστυχώς μικρή πνευματική παραγωγή σε έρευνες πάνω στον λαϊκό της πολιτισμό. Η προσπάθεια αυτή στοχεύει στο να διασώσει τα στοιχεία αυτά του Βορειοευβοϊκού τοπικού ιδιώματος και να τα προβάλλει στους ντόπιους και τους επισκέπτες της περιοχής, ως αυθεντικά στοιχεία του τόπου μας. Η προβολή του τοπικού στοιχείου λειτουργεί θετικά ως προς την γενικότερη προβολή και διαφήμιση της Βόρειας Εύβοιας καθώς ακούγεται το όνομά της και γίνεται συζήτηση γύρω από αυτή. Επιπλέον, αυξάνει την θετική αντίληψη των κατοίκων που μένουν σε αυτή καθώς αντιλαμβάνονται την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ιδιαιτερότητα και βοηθά τους νέους να αντιληφθούν ότι η περιοχή μας έχει και αυτή την μοναδική πολιτιστική της κληρονομιά που οφείλουμε να προστατεύσουμε και να διασώσουμε. Τέλος, καθώς τα χρόνια περνούν και οι παλιές γενιές χάνονται, η απευθείας καταγραφή του τοπικού στοιχείου γίνεται όλο και δυσκολότερη. Πονήματα όπως αυτό είναι δύσκολο να δημιουργηθούν και πάλι. Είναι σημαντικό όμως να βγουν στο φως της δημοσιότητας για να γίνουν ευρέως γνωστά.

Η εκδήλωση λοιπόν αυτή αποτέλεσε, ένα προοίμιο θα έλεγα του νέου μου βιβλίου, στο οποίο θα επανέλθω σε λίγο διάστημα. Απολαύστε το βίντεο, το θεατρικό του οποίου περιλαμβάνεται στο νέο μου βιβλίο, την τοπική μας γλώσσα και τις ενδυμασίες μας, αγαπήστε τα και διαδώστε τα!

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Ντέλιου (συγγραφέας-ερευνήτρια)

6 δωρεάν εκδόσεις του Getty Museum για την Αρχαία Ελληνική Τέχνη

Greek Vases: Molly and Walter Bareiss Collection Marion True, Jiří Frel, and Dietrich von Bothmer 1983

Cyprus Before the Bronze Age: Art of the Chalcolithic Period Vassos Karageorghis, Edgar J. Peltenburg 1990

The Terracottas of the Tarantine Greeks Bonnie M. Kingsley 1976

The Getty Kouros Colloquium 1993

Early Cycladic Sculpture: An Introduction, 2nd Edition Pat Getz-Preziosi 1994

Greek Vases in The J. Paul Getty Museum: Volume 1 (OPA 1) 1983

 

Ο λογοτεχνικός στοχασμός της Κατερίνας Αθηνιώτου-Παπαδάκη πάνω στο βιβλίο «Παραδοσιακές Ελληνικές Φορεσιές Βόρεια Εύβοια»

Τό βιβλίο τῆς κ. Ἀσημίνας Ντέλιου «Παραδοσιακές Ἑλληνικές Φορεσιές Βόρεια Εὔβοια» μοιάζει μέ παραθύρι. Ἄν σιμώσεις καί κοιτάξεις θά δεῖς κυράδες νά κάνουν τό ἄσμα ὕφασμα καί νά κεντοῦν τόν κάμπο του μέ ρόδα καί καρπούς , μέ ἄνθη καί πουλιά. Μιά στιγμή θά σοῦ φανεῖ πώς ντύνονται τόν κάμπο μέ τά λούλουδα, σάν πριγκιπέσσες παραμυθιῶν. Ἵσως νιώσεις πώς σκαλίζουν στήν ἑστία τῆς μνήμης τή στάχτη, μπάς καί βροῦν σπίθα νά ζεστάνουν τήν ψυχρή πιά ὕπαρξη.

Ἀνέμες, ροδάνια, ρόκες, ἀργαλειοί τό ρυθμό κρατοῦν τῆς πατρίδας. Γιατί πατρίδα, ὅπως λέγει ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, δέν εἶναι ἕνα σύνολο φυτῶν καί ὑδάτων, ἀλλά ἡ προβολή τῆς ψυχῆς ἑνός λαοῦ πάνω στήν ὕλη.

Τό πόνημα αὐτό εἶναι μιά πολύτιμη παρακαταθήκη γιά τίς γενιές πού μεγαλώνουν μέ λάπτοπ καί κινητά, αἰχμαλωτισμένες σέ εἰκονικές ψευδαισθήσεις μακριά ἀπό τά ἀρώματα τῆς ζωῆς καί τίς ἀνοιχτοσύνες τοῦ μυστηρίου. Τώρα σέ διαγωνισμούς Εὐρωπαϊκούς βραβευόμαστε γιατί ντυνόμαστε, χορεύουμε καί τραγουδάμε μ’ ἕναν τρόπο ξένο σέ μιά γλώσσα ξένη. Πανηγυρική ὕβρη γιά τό ὕφος τοῦ ἥθους πού ὑφάνθηκε ἀπό τούς προγόνους μας.

Τί εἶναι αὐτό πού κάνει ἰδιαίτερο τό παραδοσιακό ἔνδυμα;

Ἡ δόξα. Οἱ παλαιότεροι πάσχιζαν νά δώσουν σέ ὅ,τι ἔπιαναν, εἴτε αὐτό ἦταν πέτρα, εἴτε ξύλο, εἴτε ὕφασμα, μιά δόξα. Νά βάλουν δηλαδή πάνω του, πελεκώντας, σκαλίζοντας, ὑφαίνοντας ἤ κεντώντας, κάτι πού νά τό κάνει ὀμορφότερο καί λειτουργικότερο. Κάτι πού νά νοηματοδοτεῖ ἀναγωγικά κάθε πτυχή τοῦ βίου. Ἔτσι ἡ πέτρα ἔγινε Παρθενώνας καί Ἁγιά-Σοφιά, τό ξύλο καΐκι μέ τή γοργόνα ψυχή στήν πλώρη, τό μαλλί τοῦ προβάτου ὑφαντό πού τά πλουμίδια του τά ζήλευε ἡ ἄνοιξη, γιατί ἐνῶ τά δικά της μαραίνονταν, ἐκείνα ἄφθαρτα ἔμεναν στό χρόνο.

Τί ἔχει τό σύγχρονο ροῦχο στή θέση τῆς δόξας; Τρύπα. Δέν εἶναι τυχαία ἡ μόδα τοῦ σκισμένου ροῦχου. Δέν μᾶς νοιάζει πιά νά κάνουμε ὀμορφότερο τόν κόσμο οὔτε νά τόν ντύσουμε μέ σχήματα πού ἐνστερνίζονται δόξες καί συλλαβίζουν αἰωνιότητες. Τή φιλαυτία μας ντύνουμε, γδύνοντας καί ἀπογυμνώνοντας ἀπό ἐλπίδα τόν κόσμο.

Γιατί πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό παραδοσιακό ἔνδυμα; Ἀποτελεῖ αὐτό μουσειακό παρωχημένο εἶδος ἤ ἔχει κάποια λειτουργική ἀξία καί σημασία γιά τό μέλλον μας;

Ἀπό τό ρῆμα ὑφαίνω προέρχεται ἡ λέξη ὕφος. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ὕφανσης εἶναι νά τοποθετηθοῦν στόν ἀργαλειό τά σταθερά νήματα, τά στημόνια. Ὁ τρόπος πού τά ὑφάδια, τά νήματα τῆς ὕφανσης θά περάσουν μέσα ἀπό τά στημόνια, θά καθορίσει τήν τελική εἰκόνα τοῦ ὑφαντοῦ. Ὁμοιάζει ὁ ἀργαλειός μέ μιά παράξενη ἄρπα σιωπῆς, ὅπου οἱ  ὁλόλευκες χορδές τῶν στημονιῶν πάλλονται ἀπό  ποικιλόχρωα ὑφάδια πού τό καθένα  μέ τό ὕφος τῆς ἰδιαίτερης προσωπικότητας του κοινωνεῖ  τήν σύνθεση ἕνός παράξενου ἄσματος -ὑφ-άσματος- προορισμένου ὄχι μόνο νά ντύσει τό σῶμα, ἀλλά καί νά τέρψει μέ τήν μουσική τοῦ πολύχρωμου κάμπου του, ἀπό τό βλέμμα  τή  δίψα τῆς ψυχῆς γιά τή συμμετοχή της στό κάλλος τοῦ κόσμου. Ἔτσι φαντάζουν ξάφνου τά ὑφάδια σάν τά ποικιλόμορφα νήματα τῆς προσωπικῆς μας ἀποστολῆς, πού περνώντας μέσα ἀπό τά ἀγαθά στημόνια,  δηλαδή τίς σταθερές ἀξίες τοῦ βίου, συνθέτουν τό ὕφος καί τό ἦθος τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τό ἔνδυμα εἶναι χαρακτηριστικό στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ φιλοκαλικοῦ μυστηρίου.

Πρίν κόψει μέ τό ψαλίδι τό ὕφασμα ἡ μητέρα ἔδινε εὐχή: «Μέ ‘γειά σου» ἔλεγε. Νά’ χεις ὑγειά νά τό χαρεῖς. Καί πρίν μοῦ τό φορέσει τό σταύρωνε. Ἀκουμποῦσε Χριστό πάνω του, γιά νά μήν χάσω μέσα σέ λάγνες ὀμορφιές τήν ὡραιότητα τῆς ἀθωότητας πού ὁ Θεός μοῦ ἐμπιστευόνταν.

Ξέρετε, δέν πάει κανείς νά βουτήξει στή θάλασσα μέ τό παλτό του, οὔτε κάνει σκί στά χιόνια μέ τό μαγιό του. Ἄν δέν σεβαστεῖ τή φύση τοῦ χώρου θά κινδυνέψει. Δέν συνειδητοποιεῖ ὅμως ὅτι τό ἴδιο κινδυνεύει ἄν πλησιάσει στό χῶρο τοῦ Θεοῦ ἤ στό χῶρο τοῦ συνανθρώπου δίχως τό κατάλληλο ἔνδυμα. Τό ἔνδυμα δείχνει τά σχήματα πού ἡ ψυχή οἰκειώθηκε.

Στά λαϊκά παραμύθια τό ἔνδυμα τοῦ χοροῦ εἶχε πάνω του τόν οὐρανό μέ τ’ ἄστρα, τή θάλασα μέ τ’ ἀσημόψαρα, τόν κάμπο μέ τά λούλουδα, ἀκριβῶς ὅπως τό παραδοσιακό νυφικό ροῦχο. Δέν ἔφτανες στό νυμφώνα γυμνός ἀλλά ἔφερνες στή χαρά του ὅλη τήν κτίση. Δέν εἶναι τυχαία ἡ γυμνότητα στό σύγχρονο ροῦχο. Γυμνός θά πεῖ γδυτός ἀπό ἀγάπη πού προσκομίζει. Στήν κοινωνία μέ τό Θεό, στήν κοινωνία μου μέ σένα εἶμαι ὡραῖος, ὅταν προσκομίζω κάτι, ὅταν σοῦ φέρνω κάτι καί ὡραιότερος ὅσο πιό δοξαστικά στό φέρνω. Μᾶς ἔμαθαν νά ’μαστε ξεροί καί στεγανοί. Δέν χορεύουμε πιά μέ τό σύμπαν. Δέν πιάνει πάνω μας μυστήριο κανένα. Γι αὐτό καί δέν ἔχουμε συστολή οὔτε στό βλέμμα, οὔτε στό ἔνδυμα. Παγιδέψαμε τήν Πεντάμορφη Ψυχή σέ ἐπιδερμικές ἀλογίες, σκιές καί μάσκαρες. Δέν εἶναι τυχαῖα ἐπιλεγμένες οἱ λέξεις, μιά πού ἔτσι μασκαρεύουμε τά παραθύρια τῆς ψυχῆς καί σκιάζουμε τήν ἀναλαμπή στό βλέμμα ἀπό τόν ἐσωτερικό φωτισμό τῆς ὕπαρξης.

Γυμνότητες οὐσίας, μόδες δίχως ὁδό καί ὠδές σωτηρίας. Ὁ ἔρωτας νιώθει καί μέ τέτοιους τρόπους δέν φτάνει ποτέ. Γιατί ὁ ἔρωτας δέν εἶναι τῆς σάρκας ἀλλά τῆς ὕπαρξης. Ὁ ἔρωτας εἶναι παρών κάθε φορά πού ζυμώνεις τό ψωμί, πού μπαλώνεις τό ροῦχο-τί συμβολική διορθωτική κίνηση-κάθε φορά πού ξαγρυπνᾶς πάνω ἀπό τό προσκεφάλι τῶν παιδιῶν σου καί σφουγγίζεις τόν ὑδρώτα καί τήν ἀγωνία τοῦ συντρόφου σου. Κάθε φορά πού γίνεσαι χαρά γιά τά γονικά σου καί φῶς γιά τόν κόσμο γύρω σου. Κάθε φορά πού ὡς γνήσιος συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ ἀπογειώνεις τό βίο καί κάνεις τόν κόσμο καί τήν καρδιά σου κατοικήσιμα θαύματα.

Ἀντικρύζοντας τήν παραδοσιακή φορεσιά τῆς παντρεμένης, μέ τό θελκτικά ἀνοιχτό κεντητό μποῦστο στό μακρυμάνικο, ἀκοῦς στή λευκή τραχηλιά τό τραγούδι τοῦ ἔρωτα, μπαίνεις στή χαρά τοῦ βίου. Ἀλλά καί ἀπό τόν ἀνθισμένο κάμπο τῆς ποδιᾶς εἰσέρχεσαι στήν ἐλπιδοφόρα ὀμορφιά καί τήν ἱερή συστολή τῆς διακονίας. Στήν ποδιά της ὅπως στά πόδια τοῦ Θεοῦ σάν νά’χουν ἀκουμπήσει καί περιμένουν νά γονιμοποιηθοῦν ὅλα τά σχήματα τῆς πλάσης.

Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔχει καί ἡ θεματολογία τῶν παραδοσιακῶν κοσμημάτων. Τό νομισμα, ὁ σταυρός, τό δάκρυ, τά ἄνθη, ὁ ἀετός καθώς και τά   γεωμετρικά μοτίβα, ὅλα τους ἀνάγουν στίς ἀξίες, στό μόχθο καί στήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς. Φέρουν πάνω τους μέ ἑορταστική λαμπρότητα ὅλο τό δυναμισμό τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κτίσης.

Το κόσμημα πρός τή γυναίκα πού ὑφαίνει, κεντᾶ, πλένει, σιδερώνει,μπαλώνει, ἀνασταίνει τά παιδιά καί συγυρίζει τήν καθημερινότητά μας, λειτουργεῖ ὡς παράσημο γιά τήν ἀνδρεία στό στάδιο τοῦ συζυγικοῦ βίου. Τότε τό κόσμημα δέν μεταφέρει ὕλη ἀλλά εὐγνωμοσύνη πού κοσμεῖ καί δυναμώνει τή σχέση. Ὅσο γιά τήν ἀνδρεία, δέν εἶναι ἀνδρεία ὑποταγῆς ἀλλά ὑπακοῆς. Αὐτό πού ἐμπνευσμένος ἀπό τή θεία χάρη λέγει ὁ ἅγιος Σιλουανός: Ὑπακοή σημαίνει νά προσλαμβάνεις στήν ὕπαρξή σου καί τήν ὕπαρξη τοῦ ἄλλου. Νά κάνεις κοινωνία. Ὅποιος κάνει τόπο στήν ἀγάπη παίρνει εὐλογία.

Τό παραδοσιακό κόσμημα δέν ἔχει μόνο διακοσμητικό ρόλο ἀλλά καί λειτουργικό. Δέν χονδροδένεται ἡ ποδιά, ἀλλά συγκρατεῖται μέ ἰδιαίτερη τιμή, κ ο σ μ ο ύ μ εν η, ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς πρέπει νά συγκρατεῖται καί ἡ συντροφική σχέση.

Δέν ὑπῆρξαν ποτέ τέλειες ἐποχές, ὅπως δέν ὑπῆρξαν καί τέλειοι ἄνθρωποι-μέ ἐξαίρεση τούς ἁγίους. Ὅμως, αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἀτέλεια κάθε ἐποχῆς ἀποτελεῖ τό γόνιμο ἔδαφος γιά τήν πάλη τοῦ ἀνθρωπου γιά τό «τ ι μ ι ώ τ ατ ο ν» , ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου. Τήν πάλη γιά περισσότερη ἀλήθεια, λειτουργικότητα καί γνησιότητα στό βίο πού ἐπισυνάπτει πάντα τό κερδισμένο φ ῶ ς, στά στοιχεῖα τοῦ πολιτισμοῦ του.

Ἡ παράδοση εἶναι ἡ φωτιά τοῦ πολιτισμοῦ. Στό καμίνι της ξεκαθαρίζει ὁ «χρυσός», αὐτή μεταφέρει ἀπό γενιά σέ γενιά ἀξίες πού κατακτήθηκαν μέ περισσό κόπο καί πόνο. Στά παραδοσιακά ἐνδύματα τό χρυσό δέν βρίσκεται στό νῆμα ἤ στό μέταλλο, ἀλλά στήν καρδιά καί στά χέρια αὐτῶν πού ἔπαιρναν τή μοίρα στά χέρια τους καί νοηματοδοτοῦσαν καί τήν ἐλάχιστη πτυχή τοῦ βίου τους. Τό παραδοσιακό ροῦχο εἶναι κεκοσμημένο ἀπό τή βαθιά καρδιά τοῦ ἀνθρώπου πού κάνει τό μόχθο καί τόν πόνο ἐφαλτήριο ἀρετῆς.

Ἴσως νά μᾶς στολίζουν τά σύγχρονα ροῦχα, ἀλλά δέν μᾶς ντύνουν μέ εὐχή καί προσευχή. Δέν μεταφέρουν στά στημόνια τους τό μυστήριο καί τήν ἀρετή. Ἴσως γι αὐτό, μένοντας πάντα ἄδειοι, τρέχουμε πάντα νά ἀγοράσουμε κάτι ἀκόμη. Μάταια, τό μυστικό τῆς ζωῆς δεν εἶναι στήν ἀγορά, εἶναι στήν δημιουργία. Στόν τρόπο πού προβάλλεις τήν ψυχή σου πάνω στήν ὕλη, προκειμένου νά νικήσεις τή φθορά καί τό θάνατο πού αὐτή κουβαλᾶ. Μέ ἕναν τρόπο, μέσα ἀπό τά ἔργα τῶν χειρῶν σου λειτουργεῖς, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ἀνάσταση τοῦ κόσμου.

Τό παραδοσιακό ροῦχο ἔχει φωνή. Ψιθυρίζει, γνέφει γιά τό ὑφασμένο φῶς στό ὕφος τοῦ βίου. Καί μᾶς ἀκουμπᾶ ὄχι μόνο ἀπό τό παρελθόν, ἀλλά καί ἀπό τό μέλλον πού αὐτό τό φῶς ὑπόσχεται.

Δέν εἶναι τυχαῖο τό πρόσωπο τῆς κ. Ἀσημίνας Ντέλιου στήν ἐκπόνηση αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, τοῦ ἀφιερωμένου στό παραδοσιακό ροῦχο καί κόσμημα. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει μιά ἀποστολή. Ἀπό κάθε λέξη καί εἰκόνα τοῦ βιβλίου της τή νιώθω νά ξεπετιέται χορεύοντας ρυθμούς παραδοσιακούς, νά κυματίζει σά σημαία δονούμενη ἀπό ἕναν δυνατό ἄνεμο ἐσωτερικό. Θαρρῶ τόν ἄνεμο τῆς ἀποστολῆς της. Αὐτό τό πόνημα ἔχει πολλή ἀγάπη ἀπό μέρους της μέσα. Ἀγάπη πού τή γιόρτασε μέ πολλά πρόσωπα πρίν τήν κάνει λέξη καί εἰκόνα. Τήν παίρνω νοητά στό κατόπι, γιά νά δῶ τήν κρυφή λάμψη στό βλέμμα τῶν ἡλικιωμένων, καθώς τούς γύριζε χρόνους πίσω, γιά νά τούς βεβαιώσει μέ τή δίψα της ὅτι τίποτε γνήσιο καί ἀληθινό δέν πάει χαμένο. Ἴσα ἴσα γίνεται ἡ μυστική δύναμη πού κινεῖ τόν ἄσωτο ἀπόγονο σέ ἐπιστροφή.

Οὔτε εἶναι τυχαῖα ἡ ἐνασχόληση καί ἡ ἀφοσίωση τοῦ συζύγου της κ. Θεοφάνη Ραμιώτη στό παραδοσιακό κόσμημα. Ἡ κατεργασία τοῦ μετάλλου μᾶς πάει αὐτόματα στήν ἀνδρική φύση. Τό κόσμημα ὅμως προϋποθέτει μιά ἰδιαίτερη λεπτότητα. Μιά εὐγένεια πού θά κάνει τό σκληρό μέταλλο νά ὑπακούσει σέ μορφές καί σχήματα πού θα μεταφέρουν ὀμορφιά, τιμή, λάμψη, νόημα. Ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι ὁ κ. Θεοφάνης Ραμιώτης ἔχει μπολιαστεῖ μέ μιά ἰδιαίτερη εὐγένεια μέσα ἀπό τά λειτουργικά νάματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπό αὐτή τή λειτουργική ρίζα ἔχει ἐκκεντριστεῖ στήν παράδοση καί στήν κλίμακά της προσκομίζει ἕνα πλατύσκαλο: το Ἐργαστήριο Παραδοσιακῶν Κοσμημάτων ὅλης τῆς Ἑλλάδας πού ἐδρεύει στήν Ἱστιαία Εὐβοίας. Τούς εὐχαριστοῦμε θερμά καί τούς δύο γιά τήν ἐγρήγορση καί τήν ἐπιμέλεια στήν ἔρευνα τοῦ λαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ. Ἀποτελοῦν γιά μᾶς πολύτιμη γεωγραφία ψυχῆς μέ ρίζα.

 (Ἀπό την παρουσίαση τοῦ βιβλίου τῆς κ. Ἀσημίνας Ντέλιου) 

Το βιβλίο μπορείτε να το αγοράσετε πατώντας εδώ

πηγή

Πως φτιάχνονταν τα αρχαία ελληνικά αγγεία-How ancient Greek vases were made

Οι σύγχρονες μελέτες των αρχαίων ελληνικών αγγείων έχουν πιο συχνά επικεντρωθεί στην εικονογραφία τους. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι κατά την αρχαιότητα η δημιουργία των αγγείων ήταν τόσο σημαντική όσο και η  ζωγραφική διακόσμησή τους, και μερικές φορές οι αγγειοπλάστες περήφανα υπέγραψαν τα εμπορεύματά τους. Το βιβλίο αυτό αναλύει τις μεθόδους κατασκευής που χρησιμοποιούνται από τους κεραμείς της Αττικής στη διαμόρφωση των αγγείων τους.

Με βάση την μελέτη της ελληνικής κεραμικής ο Toby Schreiber περιγράφει πώς οι αρχαίοι Έλληνες αγγειοπλάστες κατασκεύαζαν τα αγγεία τους. Από την πληθώρα από αγγεία και θραύσματα στη συλλογή του Μουσείου Getty, οι πολλές φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο δείχνουν πόσο ακόμη και φαινομενικά ασήμαντα θραύσματα μπορεί να αποκαλύψουν σημαντικά στοιχεία  σχετικά με την τεχνική, όταν μελετηθούν από κάποιον που γνωρίζει το αντικείμενο. Τα σχέδια αποδεικνύουν βήμα με βήμα, με αξιοθαύμαστη σαφήνεια πώς ο αγγειοπλάστης εκτελούσε την τέχνη του.

Η σε βάθος ματιά στις τεχνικές κεραμικής κατασκευής που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει το  θαυμασμό σας για τις ικανότητες των αρχαίων Ελλήνων αγγειοπλαστών. Κατεβάστε το βιβλίο από τον επόμενο σύνδεσμο.

Athenian Vase Construction: A Potter’s Analysis Toby Schreiber 1999

Modern studies of ancient Greek vases have most often focused on the iconography of the painted images. Yet we know that in antiquity the potting of the vases was held in at least as much esteem as the painting, and sometimes potters proudly signed their wares. This book analyzes the construction methods used by Attic potters in the forming of their vases.

Based on her study of Greek pottery sherds and vases and on her profound hands-on knowledge of pottery construction techniques, including experiments with the potting of Attic shapes, Toby Schreiber describes how ancient Greek potters constructed their vases. Drawn in large part from vases and fragments in the collection of the Getty Museum, the many photographs that accompany the text show how much even seemingly insignificant sherds may reveal about technique when studied by someone knowledgeable about potting. The drawings—all done by the author—demonstrate step by step with admirable clarity how the potter executed his craft.

The in-depth look at the techniques of pottery-construction techniques presented in this book is bound to increase modern admiration for the abilities of ancient Greek potters.

Written by a master potter, this is a book both for those who know little or nothing about potting techniques and for those who already have an understanding of these matters.

Athenian Vase Construction: A Potter’s Analysis Toby Schreiber 1999

Δείτε πως φτιάχνονται τα πήλινα αγγεία απο τους παραδοσιακούς αγγειοπλάστες εδώ

H συλλογή κυπριακών αρχαιοτήτων του Cesnola – the Cesnola Collection of Cypriot Antiquities

 

the Amathus sarcophagus/η σαρκοφάγος της Αμαθούντας από ασβεστόλιθο

 

H συλλογή αρχαιοτήτων του Censola από την Κύπρο ήταν μία από τις πρώτες εξαγορές του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης. Το 1872, δύο χρόνια μετά την ίδρυσή του, 275 κιβώτια με αντικείμενα αγοράστηκαν και μεταφέρθηκαν στο Μουσείο από τον Luigi Palma di Cesnola, ο οποίος σύντομα έγινε ο πρώτος διευθυντής του. Η συλλογή αυτή, με πάνω από 6.000 έργα, τεκμηριώνει την τέχνη της Κύπρου από περίπου το 3000 π.Χ. έως το 300 μ.Χ σε όλα τα υλικά-πήλινα, χάλκινα, πολύτιμους λίθους, γυαλί, ασήμι και χρυσό έλασμα, και κοσμήματα. Η διάκριση της συλλογής, ωστόσο, έγκειται στα απαράμιλλης τέχνης πέτρινα γλυπτά τα οποία είναι όμορφα εικονογραφημένα και καταλογογραφημένα σε αυτή τη μοναδική δημοσίευση. Οι 635 μεγάλες πέτρινες σαρκοφάγοι, επιτύμβια μνημεία και γλυπτά αναθήματα, κυρίως του 6ου-4ου  αιώνα π.Χ., μαρτυρούν τον πλούτο και τη δύναμη των ατόμων που τα παρήγγειλαν στους καλλιτεχνες. Η εξαιρετική ποικιλία τύπων αντανακλά επίσης τη διαδοχή των ηγεμόνων που κυριάρχησαν το νησί και εκμεταλλεύτηκαν τους πόρων του, και δείχνει τις επιρροές των πολιτιστικών ανταλλαγών με άλλους μεγάλους πρώιμους πολιτισμούς σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε σε e-book την έκδοση του Μητροπολιτικού Μουσείου της Ν.Υόρκης και να θαυμάσετε τις κυπριακές αρχαιότητες!

The Cesnola Collection of antiquities from Cyprus was one of the earliest acquisitions by The Metropolitan Museum of Art. In 1872—two years after its founding—275 crates of objects were purchased and brought to the Museum by Luigi Palma di Cesnola, who soon became its first director. This collection, with over 6,000 works, documents the art of Cyprus from ca. 3000 B.C. through ca. A.D. 300 in all major media—terracottas, bronzes, gems, glass, silver and gold plate, and jewelry. The distinction of the collection, however, lies in the stone sculptures that are unequalled in any other institution and that are beautifully illustrated and cataloged in this unique publication. The 635 large-scale stone sarcophagi, funerary monuments, and votive sculptures, primarily of the sixth through fourth centuries B.C., testify to the wealth and power of the individuals that commissioned them. The exceptional variety of types reflects the succession of rulers that dominated the island and exploited its resources, and shows influences of the cultural exchanges with other great early civilizations across the Mediterranean.

κατεβάστε το βιβλίο από εδώ/download the book depicting the whole collection from here